การกำหนดจุดติดตั้งเครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้าที่สาธารณชนสามารถเข้าถึงได้ด้วยแบบจำลองทางคณิตศาสตร์

Abstract

การศึกษาวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ข้อมูลจุดเกิดเหตุภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาล ในเขตพื้นที่ปฏิบัติการโซน 8 ศูนย์กู้ชีพนเรนทร กรุงเทพมหานคร ตั้งแต่เดือนสิงหาคม พ.ศ. 2552 ถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2559 และเพื่อศึกษาจุดติดตั้งเครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้าที่สาธารณชนสามารถเข้าถึงได้ที่มีความครอบคลุมจุดเกิดเหตุภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลในอดีต โดยใช้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์และประมวลผลด้วยระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ ซึ่งกำหนดให้ระยะทางจากจุดติดตั้งเครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้าชนิดอัตโนมัติไปยังจุดเกิดเหตุภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลอยู่ภายในระยะทาง 100 เมตร เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการช่วยเหลือภายใน 5 นาที นับจากเวลาที่ผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้น ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยมีอัตราการรอดชีวิตมากขึ้นถึง 30 - 45% ซึ่งในเขตพื้นที่ปฏิบัติการโซน 8 มีจุดเกิดเหตุภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาล 842 จุด มีร้านสะดวกซื้อ 7-Eleven 422 สาขา (ซึ่งผู้วิจัยใช้พิจารณาเป็นจุดติดตั้ง) และผลวิจัยพบว่ามีร้านสะดวกซื้อ 7-Eleven 102 สาขา ที่สามารถเป็นจุดติดตั้งเครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้าที่เหมาะสม ภายใต้เงื่อนไขระยะทาง 100 เมตร ซึ่งจะครอบจุดเกิดเหตุภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลในอดีต 166 ครั้ง คิดเป็นอัตราความครอบคลุมจุดเกิดเหตุ 19.71 % มีต้นทุนการติดตั้งเครื่องกระตุกหัวใจไฟฟ้าทั้งหมด 11.22 ล้านบาท (110,000 บาทต่อเครื่อง) ซึ่งสามารถลดความสูญเสียทางเศรษฐกิจที่เกิดจากการเสียชีวิตของผู้ป่วยหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลก่อนวัยอันควรได้ 26.27 ล้านบาท โดยร้านสะดวกซื้อ 7-Eleven สาขาที่ควรทำการติดตั้งอันดับแรกคือสาขาศรีวราคอนโด เขตดินแดง เนื่องจากสามารถครอบคลุมจุดเกิดเหตุภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลในอดีตได้มากที่สุดถึง 11 ครั้ง