ปัญหากฎหมายของสัญญาให้ที่มีค่าภาระติดพัน

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาปัญหาเกี่ยวกับความหมายและองค์ประกอบของค่าภาระติดพันตามสัญญาให้ รวมถึงปัญหาเกี่ยวกับการนำหลักลาภมิควรได้มาปรับใช้กับการคืนทรัพย์สินตามสัญญาให้ที่มีค่าภาระติดพัน โดยการวิเคราะห์เปรียบเทียบบทบัญญัติแห่งกฎหมายแพ่งฝรั่งเศสและประมวลกฎหมายแพ่งเยอรมันในเรื่องที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ทราบถึงความหมายและองค์ประกอบของค่าภาระติดพันตามสัญญาให้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และเพื่อค้นหาวิธีการคืนทรัพย์สินตามสัญญาให้ที่มีค่าภาระติดพันที่มีความเหมาะสมและเป็นธรรมที่สุด จากการศึกษาประมวลกฎหมายแพ่งฝรั่งเศสและประมวลกฎหมายแพ่งเยอรมันไม่พบบทบัญญัติที่ให้ความหมายและองค์ประกอบของค่าภาระติดพันตามสัญญาให้แต่อย่างใด ดังนั้น ความหมายและองค์ประกอบของค่าภาระติดพันตามกฎหมายฝรั่งเศสและกฎหมายเยอรมันจึงได้รับอิทธิพลจากความเห็นทางวิชาการและคำวินิจฉัยของศาลเป็นสำคัญเช่นเดียวกับกฎหมายไทย สำหรับบทบัญญัติมาตราอื่นๆที่เกี่ยวข้องนั้นผู้เขียนพบว่าประมวลกฎหมายแพ่งเยอรมันมีเนื้อหาโดยหลักใกล้เคียงกับประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ แต่ในส่วนของการคืนทรัพย์สินที่ให้นั้นแม้จะใช้หลักลาภมิควรได้เหมือนกันแต่หลักลาภมิควรได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งเยอรมันก็มีขอบเขตความคุ้มครองที่กว้างขวางครอบคลุมมากกว่า ส่วนบทบัญญัติตามประมวลกฎหมายแพ่งฝรั่งเศสนั้นค่อนข้างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนวิธีการคืนทรัพย์สินตามสัญญาให้ที่มีค่าภาระติดพันซึ่งคล้ายคลึงกับการกลับสู่ฐานะเดิมอย่างมาก ผู้เขียนเสนอแนะให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ในสี่ประเด็น ได้แก่ ประเด็นที่หนึ่ง เพิ่มคำจำกัดความของค่าภาระติดพันตามสัญญาให้ ประเด็นที่สอง รับรองสถานะตามกฎหมายของสัญญาให้ที่มีข้อสัญญาอันเป็นสาระสำคัญ ซึ่งมีลักษณะคล้ายแต่ไม่ใช่สัญญาให้ที่มีค่าภาระติดพัน ประเด็นที่สาม ขยายขอบเขตของหลักลาภมิควรได้ให้ครอบคลุมไปถึงความเสื่อมค่าเสื่อมราคาของทรัพย์สินที่ได้รับไป ประเด็นที่สี่ รับรองสิทธิของผู้ให้ในการเพิกถอนการฉ้อฉลที่ผู้รับได้กระทำลงโดยมีเจตนาให้ผู้ให้เสียหาย