พฤติกรรมการใช้งานภายในห้องพักและพื้นที่ส่วนกลางของบุคลากรสายวิชาการในหอพักวลัยนิวาส มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์

Abstract

มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ตั้งอยู่ในอำเภอท่าศาลาจังหวัดนครศรีธรรมราชมีความจำเป็นที่จะต้องจัดเตรียมที่พักอาศัยให้แก่บุคลากรภายในมหาวิทยาลัยเนื่องจากที่ตั้งของมหาวิทยาลัยมีระยะทางไกลจากอำเภอเมือง และพบว่าที่พักอาศัยมีการใช้งานมาตั้งแต่ปีพ.ศ. 2541 ซึ่งมีสภาพเก่าและทรุดโทรมตามกาลเวลาและมีจำนวนที่ไม่เพียงพอต่อบุคลากรที่เพิ่มขึ้น มหาวิทยาลัยจึงได้มีนโยบายการจัดสวัสดิการที่พักอาศัยเพิ่มขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่บุคลากรภายในมหาวิทยาลัย จึงจำเป็นที่จะต้องมีข้อมูลของพฤติกรรมการใช้งานภายในห้องพักและพื้นที่ส่วนกลาง เพื่อที่มหาวิทยาลัยจะนำข้อมูลไปใช้ในการประกอบการตัดสินใจ การจัดสรรที่พักอาศัยในอนาคตให้ใกล้เคียงกับพฤติกรรมการใช้สอยพื้นที่ของบุคลากรมากที่สุด จึงนำมาสู่วัตถุประสงค์เพื่อการวิจัยคือ 1).ข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง บุคลากรสายวิชาการ 2).พฤติกรรมการใช้งานภายในห้องพักและพื้นที่ส่วนกลาง 3).ปัญหาเกี่ยวกับการใช้พื้นที่ของห้องพักและพื้นที่ส่วนกลาง จากการศึกษาข้อมูลทุติยภูมิที่ได้รับจากทางมหาวิทยาลัย พบว่ามหาวิทยาลัยจัดเตรียมพื้นที่ไว้สำหรับห้องพักคนโสดและครอบครัว 6 พื้นที่คือ1).พื้นที่เตรียม2).พื้นที่ห้องน้ำ3).พื้นที่พักผ่อนและทำงาน4).พื้นที่ระเบียง5).พื้นที่แต่งตัว6).พื้นที่ห้องนอนส่วนพื้นที่ส่วนกลางภายนอกอาคาร ได้แก่1).ถนนทางเข้าหอพัก2).สนามฟุตบอลและสนามบาสเก็ตบอล3).สโมสรร้านอาหาร4).ที่จอดรถและพื้นที่ส่วนกลางภายในอาคาร ได้แก่1).คอร์ทกลางอาคารบริเวณชั้น12).ห้องน้ำ3).พื้นที่เอนกประสงค์บริเวณชั้น 1 จากผลการศึกษาพฤติกรรมการใช้งานภายในห้องพักพบว่า ห้องพักแบบโสดและห้องพักแบบครอบครัว ผู้พักอาศัยมีพฤติกรรมการใช้พื้นที่ไม่แตกต่างกัน แต่จากการสัมภาษณ์ พบว่า 1). พื้นที่เตรียมมีการใช้พื้นที่เป็นไปตามที่มหาวิทยาลัยจัดเตรียมให้และมีกิจกรรมอื่นๆเพิ่มขึ้นคือ การเตรียมและทำอาหาร 2). พื้นที่ห้องน้ำ มหาลัยจัดเตรียมพื้นที่อาบน้ำและขับถ่ายในห้องน้ำให้ ซึ่งผู้พักอาศัยมีพฤติกรรมการใช้งานตรงตามที่จัดเตรียม แต่มีกิจกรรมอื่นๆที่เกิดขึ้นเพิ่ม คือมีการวางเครื่องซักผ้าหน้าห้องน้ำและระบายน้ำลงสู่ห้องน้ำ 3).พื้นที่ระเบียงมหาวิทยาลัยจัดเตรียมพื้นที่ตากผ้าให้ ซึ่งผู้พักอาศัยมีพฤติกรรมการใช้งานตรงตามที่จัดเตรียม แต่มีกิจกรรมอื่นๆที่เกิดขึ้นเพิ่มที่ คือการทำอาหาร จากผลการศึกษาพฤติกรรมการใช้งานพื้นที่ส่วนกลางภายนอกอาคาร พบว่า 1).จำนวนที่จอดรถที่ทางมหาวิทยาลัยจัดเตรียมให้ไม่เพียงพอต่อจำนวนผู้ใช้งาน 2).สนามฟุตบอลและบาสเก็ตบอลที่ไม่ได้มีการใช้งานเนื่องจากมีสภาพที่ทรุดโทรมไม่ได้รับการดูแล 3).พื้นที่สโมสรร้านอาหารที่ส่วนใหญ่ไม่ได้มีการเข้าไปใช้งาน และพื้นที่ส่วนกลางภายในอาคาร พบว่า 1) พื้นที่คอร์ทกลางและพื้นที่ห้องน้ำที่ไม่ได้มีการใช้งานเนื่องจากมีสภาพที่ทรุดโทรมไม่ได้รับการดูแล 2) พื้นที่ลานเอนกประสงค์ที่ส่วนใหญ่มีการใช้งาน แต่พบปัญหามีจำนวนที่นั่งพักคอยน้อย ไม่เพียงพอ จึงเสนอแนะว่า จากผลการศึกษา ไม่พบปัญหาเรื่องของขนาดพื้นที่แต่พบปัญหาเรื่องของสิ่งอำนวยความสะดวกที่มหาวิทยาลัยควรคำนึงถึง คือ 1). ส่วนกลางในการอำนวยความสะดวก ทั้งร้านอาหารสโมสรหรือร้านสะดวกซื้อ หรือพื้นที่ประกอบอาหารส่วนกลาง 2) พื้นที่ส่วนกลางสำหรับการซักผ้า ไม่ว่าจะเป็นร้านซักอบรีด หรือพื้นที่วางเครื่องซักผ้า 3)และพื้นที่จอดรถที่ไม่เพียงพอและ ที่มีตำแหน่งของที่จอดรถกับตัวอาคารหอพักมีระยะทางที่ไกล ทำให้ผู้พักอาศัยไม่ใช้ทางเดินหลักที่มหาวิทยาลัยจัดเตรียมให้ และใช้ทางเดินลัดซึ่งมีระยะทางใกล้กว่าแทน ข้อเสนอแนะคือ มหาวิทยาลัยตัวจัดเตรียมตำแหน่งที่จอดรถให้ใกล้กับอาคารหอพักมากที่สุด