การใช้บึงประดิษฐ์แบบน้ำไหลใต้ผิวดินเพื่อการบำบัดขั้นที่สามสำหรับน้ำชะมูลฝอย

Abstract

ศึกษาการทำงานของระบบบึงประดิษฐ์แบบน้ำไหลใต้ผิวดิน (Subsurface-flow Constructed Wetlands) ในการบำบัดน้ำชะมูลฝอยที่ออกจากระบบบ่อบำบัดก่อนระบายทิ้ง เปรียบเทียบประสิทธิภาพในการบำบัดของระบบควบคุมซึ่งบรรจุตัวกลางทรายขนาด 1-3 มิลลิเมตร กับระบบที่ปลูกพืช 2 ชนิด คือ ธูปฤาษี (Typha angustiolia) และเหงือกปลาหมอ (Acanthus ebracteatus) ซึ่งปลูกในตัวกลางทรายขนาดเดียวกัน โดยใช้แบบจำลอง 3 หน่วยการทดลอง แต่ละหน่วยมีระยะเวลาเก็บกักน้ำเป็น 3, 5 และ 10 วัน คิดเป็นภาระปริมาณน้ำ 3.9, 2.2 และ 1.1 เซนติเมตร/วัน ตามลำดับ ทำการทดลองโดยป้อนน้ำเสียที่มีค่าซีโอดีคงที่ที่ 500 มิลลิกรัม/ลิตร เข้าสู่แบบทดลอง พบว่าความสามารถในการบำบัดแปรผันกับระยะเวลาเก็บกักน้ำที่ระยะเวลาเก็บกักน้ำเท่ากันในระบบที่ปลูกเหงือกปลาหมอกับระบบควบคุมมีประสิทธิภาพในการบำบัดใกล้เคียงกัน ส่วนระบบที่ปลูกธูปฤาษีมีประสิทธิภาพสูงกว่า และระบบที่ปลูกธูปฤาษีที่ภาระปริมาณน้ำ 1.1 เซนติเมตร/วัน มีประสิทธิภาพสูงที่สุด โดยน้ำทิ้งที่ผ่านการบำบัดแล้วมีค่าของแข็งแขวนลอย ซีโอดี ไนโตรเจนทั้งหมด และสี เท่ากับ 6.3, 160, 5.1 มิลลิกรัม/ลิตร และ 27.9 เอสยู ตามลำดับ ซึ่งคิดเป็นประสิทธิภาพการบำบัดร้อยละ 92, 68, 89 และ 65 โดยลำดับ การศึกษาดุลมวลสารของไนโตรเจนในระบบดังกล่าวพบว่า ไนโตรเจนร้อยละ 78 ถูกกำจัดออกจากระบบด้วยกระบวนการดีไนตริฟิเคชันภายในตัวกลางทราย