สิทธิเสรีภาพของสตรีไทยภายใต้การปกครองในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ (รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจนถึงการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475)

Abstract

จากสภาพปัญหาที่เรื้อรังเกี่ยวกับความไม่เสมอภาคระหว่างเพศ ส่งผลให้เกิดแนวคิดเกี่ยวกับการศึกษาปัญหาของสตรีในสังคมไทยมีแนวโน้มที่สูงขึ้น การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาให้เห็นถึงพัฒนาการของแนวความคิดทางด้านกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพของสตรีไทย ภายใต้การปกครองในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ตั้งแต่รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจนถึงการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475 โดยได้ศึกษาหลักกฎหมายของประเทศไทยเปรียบเทียบกับ หลักกฎหมายของประเทศทางตะวันตกในช่วงเวลาเดียวกัน ผลการศึกษาพบว่า ประเทศไทยในเวลานั้นได้มีการเผยแพร่แนวความคิดทางด้านกฎหมายที่เกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพให้แก่ประชาชนทุกๆ ชนชั้น ทั้งชนชั้นผู้ปกครอง กลุ่มขุนนางและชนชั้นสามัญโดยการประกาศกฎหมายต่างๆ ในราชกิจจานุเบกษา เพื่อให้ทุกคนได้รับทราบซึ่งทำให้เกิดผลในทางกฎหมายตามมาหลายประการ กล่าวคือ ทำให้สังคมได้ให้ความสนใจและใส่ใจในสิทธิเสรีภาพของสตรีเพิ่มเติมมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตามจากการศึกษาในครั้งนี้ยังทำให้ทราบว่า สิทธิและเสรีภาพสตรีระหว่างประเทศไทยและต่างประเทศในช่วงแรกเริ่มนั้นพบว่า สิทธิเสรีภาพของสตรีมีความเท่าเทียมกับเพศชายและค่อยๆ ลดระดับลงมาเรื่อยๆ จนทำให้สตรีในตะวันตกทนต่อความไม่เท่าเทียมระหว่างเพศไม่ได้ จึงลุกขึ้นต่อต้านการกดขี่ระหว่างเพศและทำให้พัฒนาการด้านกฎหมายระหว่างสตรีกับเพศชาย เริ่มมีสถานะที่เท่าเทียมกันมากขึ้นและส่งผลให้ประเทศไทยรับอิทธิพลทางด้านกฎหมายที่เกี่ยวกับสิทธิและเสรีภาพ ของสตรีมาพัฒนาและปรับปรุงให้สอดคล้องกับสภาพของสังคมที่พัฒนาขึ้น และเพื่อให้ประเทศเป็นที่ยอมรับจากอารยประเทศส่งผลให้ประเทศไทยไม่ตกเป็นเมืองขึ้นของชาติใด นอกจากนั้นจากการศึกษาพบว่า กฎหมายของประเทศไทยมีการให้ความคุ้มครองแก่สิทธิและเสรีภาพของสตรีเป็นพิเศษ นอกเหนือจากกฎหมายในต่างประเทศอีกด้วย