ความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณเขม่าปืนในโพรงจมูกผู้ยิงปืนกับระยะเวลาภายหลังการยิงปืนที่วิเคราะห์โดยเทคนิค Inductively coupled plasma optical emission spectrometry (ICP-OES)

Abstract

ในการก่ออาชญากรรมที่มีการใช้อาวุธปืนมักมีการร้องขอให้ตรวจพิสูจน์เขม่าปืนบนมือของผู้ยิงปืน ซึ่งในกรณีที่ผู้กระทำผิดมีการล้างมือหรือใส่ถุงมือขณะก่อเหตุอาชญากรรม อาจทำให้ไม่สามารถตรวจพบเขม่าปืนได้ การตรวจพิสูจน์หาเขม่าปืนในโพรงจมูกของผู้ยิงปืนจึงเป็นทางเลือกใหม่ในกระบวนการตรวจพิสูจน์เขม่าปืนจากร่างกายของผู้ยิงปืน งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณของเขม่าปืนในโพรงจมูกของผู้ยิงปืนกับระยะเวลาภายหลังยิงปืน โดยแบ่งอาสาสมัครเป็น 8 กลุ่มตามช่วงเวลาที่จะทำการเก็บตัวอย่างภายหลังการยิงปืนด้วยปีนพกสั้นกึ่งอัตโนมัติ ขนาด 9 มิลลิเมตร คนละ 3 นัด (0, 3, 6, 12, 24, 36, 48 และ 60 ชั่วโมง) เก็บตัวอย่างโดยป้ายสำลีก้านไม้ที่จุ่มด้วย 2 เปอร์เซ็นต์ อีทีดีเอ บริเวณโพรงจมูกและมือของผู้ยิงปืนทั้งข้างซ้ายและข้างขวา จากนั้นวิเคราะห์ปริมาณเขม่าปืนของธาตุแอนติโมนี (Sb) ตะกั่ว (Pb) และแบเรียม (Ba) ด้วยเทคนิค Inductively Coupled Plasma – Optical Emission Spectrometry (ICP-OES) ผลการวิจัยพบว่า ปริมาณของธาตุที่พบในเขม่าปืนจากบริเวณโพรงจมูกของผู้ยิงปืนกับระยะเวลาภายหลังการยิงปืนมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value≤0.05) ยกเว้นธาตุแบเรียม ธาตุแอนติโมนี (Sb) พบได้ในระยะเวลา 24 ชั่วโมงภายหลังการยิงปืน ขณะที่ธาตุตะกั่ว (Pb) และแบเรียม (Ba) นั้น พบได้ยาวนานถึง 60 ชั่วโมงภายหลังการยิงปืน ส่วนปริมาณของธาตุที่พบในเขม่าปืนบนมือผู้ยิงปืนกับระยะเวลาภายหลังการยิงปืนมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทุกธาตุ (p-value≤0.05) และระยะเวลาที่พบปริมาณเขม่าปืนบนมือภายหลังการยิงปืนเป็นเช่นเดียวกับบริเวณโพรงจมูก