พัฒนาการทางจริยธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษาในภาคกลาง

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาพัฒนาการทางจริยธรรมตามทฤษฎีการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมของโคลเบอร์กในกลุ่มนักเรียนมัธยมศึกษา 2 กลุ่มที่มี เพศ ระดับชั้น และ สถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมที่แตกต่างกัน โดยใช้แบบสอบเดอะดีไฟนิ่งอิชชูส์เทสต์ของเรสต์ซึ่งพัฒนามาจากแบบวัดจริยธรรมของโคลเบอร์ก กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนสายหญิงจำนวน 480 คน ซึ่งศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 และมัธยมศึกษาปีที่ 5 จาก 12 โรงเรียนในภาคกลาง กลุ่มตัวอย่างจัดเข้าตามระดับสถานสภาพทางเศรษฐกิจสังคมโดยใช้ดัชนี 3 ตัว คือ การศึกษาของบิดา อาชีพของบิดา และรายได้ของบิดามารดา นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์หาค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและทดสอบความมีนัยสำคัญของความแตกต่างของค่าสถิติดังกล่าววิธีวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสามทาง ผลการวิจัยปรากฏว่า 1. นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีพัฒนาการทางจริยธรรมสูงกว่านักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. นักเรียนมัธยมศึกษาเพศชายและเพศหญิงมีพัฒนาการทางจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. นักเรียนมัธยมศึกษาที่มีสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมระดับสูงและระดับต่ำมีพัฒนาการทางจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. พบปฏิสัมพันธ์ร่วมระหว่างระดับชั้นและสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05