ความคิดเห็นของพยาบาลวิชาชีพต่อบทบาทของพยาบาล ในการเป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเพศ

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อการศึกษาความคิดเห็นของพยาบาลวิชาชีพต่อบทบาทของพยาบาลในการเป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเพศ และเปรียบเทียบความคิดเห็นระหว่างพยาบาลวิชาชีพที่เป็นโสด และสมรส อาจารย์พยาบาลและพยาบาลปฏิบัติการ ช่วงอายุต่างๆ และแผนกที่ทำงานต่างๆ โดยเป็นรายหมวด (4 หมวด) ตัวอย่างประชากรที่ใช้ในครั้งนี้เป็นพยาบาลวิชาชีพ 240 คน จากโรงพยาบาลของรัฐและวิทยาลัยพยาบาลในเขตกรุงเทพมหานคร การเลือกตัวอย่างประชากรใช้วิธีการสุ่มแบบแยกประเภท เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง และนำไปหาความตรงตามเนื้อหาและความเที่ยง มีค่า 0.80 ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าคะแนนเฉลี่ยความเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที (t – test) ANOVA และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วย q – statistic ผลการวิจัยพบว่า พยาบาลวิชาชีพส่วนมากมีความคิดเห็นต่อบทบาทของพยาบาลในการเป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเพศเป็นไปในเชิงบวก ซึ่งแสดงว่าพยาบาลมีความรู้เกี่ยวกับเรื่องเพศ พอที่จะทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเพศได้ และผลจากการทดสอบสมมติฐานสรุปได้ดังนี้ 1.คะแนนเฉลี่ยความคิดเห็นต่อบทบาทของพยาบาลในการเป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเพศ (ทุกหมวด) ระหว่างกลุ่มตัวอย่างที่เป็นโสดและสมรส เมื่อวิเคราะห์เป็นรายข้อส่วนใหญ่ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ไม่เป็นไปตามสมมติฐาน ยกเว้นข้อ 5 (หมวด 1) ข้อ 2 และ 15 (หมวด 2) เรียงตามลำดับดังนี้ หญิงมีครรภ์ควรมีเพศสัมพันธ์ได้ตามปกติ, โฮโมเซ็กส์ชวลหรือเลสเบียนไม่จำเป็นต้องรับการรักษา และขนาดของอวัยวะเพศชายเป็นสิ่งสำคัญในการทำให้หญิงถึงจุดสุดยอด มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. คะแนนเฉลี่ยความคิดเห็นต่อบทบาทของพยาบาลในการเป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเพศ (ทุกหมวด) ระหว่างกลุ่มตัวอย่างที่เป็นอาจารย์พยาบาล และพยาบาลปฏิบัติการเมื่อวิเคราะห์เป็นรายข้อ ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ เป็นไปตามสมมติฐาน ยกเว้นข้อ 5 และ 5 (หมวด 1) ข้อ 6 และ 15 (หมวด 2) ข้อ 2 และ 4 (หมวด 4) เรียงตามลำดับดังนี้ หญิงมีครรภ์ควรมีเพศสัมพันธ์ได้ตามปกติ ผู้ป่วยโรคหัวใจไม่ควรมีเพศสัมพันธ์โดยเด็ดขาด วิชาเพศศึกษาทำให้ผู้เรียนมีความเชี่ยวชาญในการมีเพศสัมพันธ์มากขึ้น ผู้ที่หมั้นหมายกันมีเพศสัมพันธ์กันได้ และสามีหรือภรรยาควรยินยอมให้คู่ของตนมีเพศสัมพันธ์กับผู้อื่นได้ ถ้าตนเองมีความบกพร่องทางเพศ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ .01 ในข้อ 2, 4 (หมวด 4) 3. คะแนนเฉลี่ยความคิดเห็นต่อบทบาทของพยาบาลในการเป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเพศ (ทุกหมวด) ระหว่างกลุ่มตัวอย่างที่มีช่วงอายุ 20-30 ปี, 31-45 ปี และ 45 ปีขึ้นไป มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 เป็นไปตามสมมติฐานผลจากการทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่ พบว่าทุกหมวดไม่มีความแตกต่างกัน ยกเว้นหมวด 4 กลุ่มตัวอย่างช่วงอายุ 20-30 ปี มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงานและการมีเพศสัมพันธ์กับผู้อื่นนอกเหนือจากคู่ของตนเป็นไปในเชิงบวกมากกว่า กลุ่มอายุ 45 ปี ขึ้นไป แต่ไม่แตกต่างกับกลุ่มอายุ 31-45 ปี 4. คะแนนเฉลี่ยความคิดเห็นต่อบทบาทของพยาบาลในการเป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องเพศ (ทุกหมวด) ระหว่างกลุ่มตัวอย่าง แผนกการพยาบาลอายุรกรรมและศัลยกรรม แผนกการพยาบาลสูติกรรม, cแผนกการพยาบาลกุมารเวชกรรม และแผนกการพยาบาลจิตเวช ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ไม่เป็นไปตามสมมติฐาน ยกเว้นหมวด 2 (ความคิดเห็นเกี่ยวกับสังคมความเชื่อในเรื่องเพศ) มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ผลจากการทดสอบเป็นรายคู่ พบว่ากลุ่มตัวอย่างแผนกการพยาบาลจิตเวชมีความคิดเห็นไปในเชิงบวกมากกว่ากลุ่มตัวอย่างแผนกการพยาบาลอายุรกรรม และศัลยกรรม, แผนกการพยาบาลสูติกรรม, แผนกการพยาบาลกุมารเวชกรรม และแผนกการพยาบาลจิตเวช แต่ไม่พบความแตกต่างทางสถิติระหว่างกลุ่มเหล่านี้