ความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายบริหารกับฝ่ายนิติบัญญัติของกรุงเทพมหานคร อันมีผลกระทบต่อการเมืองและการบริหารของกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายบริหารกับฝ่ายนิติบัญญัติของกรุงเทพมหานครว่ามีความสัมพันธ์กันในลักษณะใด มีความขัดแย้งเกิดขึ้นหรือไม่ และมีผลอย่างไรต่อการเมืองและการบริหารของกรุงเทพมหานคร ผลการวิจัย พบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายบริหารกับฝ่ายนิติบัญญัติของกรุงเทพมหานครมีลักษณะที่ฝ่ายบริหารมีอำนาจเหนือฝ่ายนิติบัญญัติ ซึ่งสาเหตุจาก การที่กฎหมายกำหนดบทบาทและอำนาจหน้าที่ให้ฝ่ายบริหารมีความเข้มแข็ง และไม่ได้มีมาตรการให้ฝ่ายนิติบัญญัติถ่วงรั้งได้อย่างเพียงพอ ประกอบกับการที่ฝ่ายบริหารได้รับชัยชนะจากการเลือกตั้งด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น จนทำให้สามารถอ้างคะแนนนิยมมาเป็นเสียงสนับสนุนในการดำเนินนโยบายของตนได้ และฝ่ายนิติบัญญัติซึ่งมีเสียงข้างมากในสภา ได้รับการเลือกตั้งมาจากประชาชนสังกัดพรรคการเมืองคนละฝ่ายกับฝ่ายบริหาร จึงทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างทั้ง 2 ฝ่ายขึ้น ซึ่งผลกระทบของความขัดแย้งก่อให้เกิดผลเสียงทางการเมือง คือ เกิดการแตกแยกเป็นกลุ่ม/พรรคการเมือง แบ่งเป็นฝ่ายบริหารกับไม่ใช่ฝ่ายบริหาร มีการหาเสียงให้กับตนเองและโจมตีฝ่ายตรงข้ามทางสื่อมวลชนอยู่ตลอดเวลา ส่วนผลเสียงทางการบริหารนั้น ก่อให้เกิดการบริหารงานที่ล่าช้า ทำให้กรุงเทพมหานครไม่พัฒนาไปเท่าที่ควร ผู้วิจัยได้เสนอแนะวิธีการแก้ไขปัญหาความขัดแย้ง ด้วยการให้มีการปรับปรุงกฎหมายในบางมาตรา ให้ทั้ง 2 ฝ่ายศึกษาบทบาทและอำนาจหน้าที่ของกันและกันให้เข้าใจอย่างแจ่มชัดเพื่อจะได้ไม่ก้าวก่ายหน้าที่ซึ่งกันและกัน และให้จัดตั้งคณะทำงานขึ้นเพื่อทำหน้าที่ในการประสานงานทั้งในด้านความคิดเห็นและวิธีการปฏิบัติ เพื่อทั้ง 2 ฝ่ายจะได้มีความเข้าใจในแนวทางและวิธีการปฏิบัติที่ตรงกัน