สหประชาชาติกับการได้เอกราชของโรดีเซียใต้ (ค.ศ. 1962-คศ.1980)

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มุ่งเน้นศึกษาถึงการดำเนินการของสหประชาชาติเพื่อให้โรดีเซียใต้ ได้รับเอกราช ในช่วงปี ค.ศ. 1962-1980 ทั้งนี้จะศึกษาถึงปัจจัยที่เป็นสาเหตุให้การดำเนินการของสหประชาชาติได้รับผลสำเร็จ โดยใช้แนวคิดเกี่ยวกับกำหนดเจตจำนงของตนเอง (Right of Self-Determination) เป็นกรอบในการวิเคราะห์ ผลของการศึกษาวิจัยในเรื่องนี้ พบว่า องค์กรของสหประชาชาติที่มีบทบาทสำคัญในการแก้ไขปัญหานี้ ได้แก่ สมัชชาสหประชาชาติ และคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ และพบว่า การที่สหประชาชาติสามารถดำเนินการได้อย่างบรรลุผลนั้นมาจากปัจจัยที่สำคัญ 2 ประการ ประการแรกได้แก่ความร่วมมืออย่างจริงจังของกลุ่มประเทศโลกที่สามที่คุมเสียงส่วนใหญ่ในสมัชชาสหประชาชาติโดยกลุ่มประเทศโลกที่สามเสนอแนวทางแก้ไขปัญหานี้อย่างต่อเนื่อง และได้พยายามผลักดันให้สหประชาชาติแก้ไขปัญหานี้มาโดยตลอด ประการที่สอง ได้แก่ ประเทศมหาอำนาจโดยเฉพาะอังกฤษและสหรัฐอเมริกา ได้ให้ความสนับสนุนการดำเนินการของสหประชาชาติ โดยปฏิบัติตามข้อมติของคณะมนตรีความมั่นคงในการลงโทษทางเศรษฐกิจต่อรัฐบาลชนกลุ่มน้อยผิวขาว จนทำให้รัฐบาลชนกลุ่มน้อยผิวขาว ซึ่งสหประชาชาติถือว่าเป็นรัฐบาลที่ผิดกฎหมาย และถูกโดดเดี่ยวโดยสมาชิกส่วนใหญ่ของสหประชาชาติต้องยินยอมมอบอำนาจการปกครองให้กับชนพื้นเมืองผิวดำ ซึ่งเป็นชนส่วนใหญ่ของประเทศ ตามแนวทางข้อเสนอแนะของสหประชาติ