การแปรของการออกเสียงพยัญชนะท้าย (tS, d3, S) ในคำภาษาอังกฤษของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่เป็นผู้หญิงไทย

Abstract

ในการวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการแปรการออกเสียงพยัญชนะท้าย (t∫, dᴣ,∫) ในคำภาษาอังกฤษของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่เป็นผู้หญิงไทย อันเนื่องมาจากอิทธิพลของตัวแปรทางสังคม 2 ประการคือประสบการณ์ในการใช้ภาษาอังกฤษ และ ปริบทในการใช้ภาษา โดยศึกษาจากพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่เป็นผู้หญิงไทยซึ่งจะแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่มีประสบการณ์มาก จำนวน 30 คน และ กลุ่มที่มีประสบการณ์น้อย จำนวน 30 คน ด้วยเทคนิคการสัมภาษณ์ด้วยบัตรรายการ (Cue-card Technique) ที่จะปรากฎทำคำทดสอบที่กลุ่มตัวอย่างจะต้องออกเสียงภายใต้ 2 ปริบทคือ ปริบทภาษาไทย 15 คำทดสอบ และ ปริบทภาษาอังกฤษ 15 คำทดสอบ สมมติฐานของการวิจัยนี้คือ กลุ่มตัวอย่างที่มีประสบการณ์ในการใช้ภาษาอังกฤษน้อยจะมีการแทรกแซงจากภาษาแม่สูง กล่าวคือ จะมีการออกเสียงพยัญชนะท้ายที่ใกล้เคียงเสียงภาษาไทยมาก ในขณะที่กลุ่มตัวอย่างที่มีประสบการณ์ในการใช้ภาษาอังกฤษมาก ก็จะมีการแทรกแซงจากภาษาแม่ต่ำ คือจะมีการออกเสียงที่ใกล้เคียงกับเจ้าของภาษา ผลการวิเคราะห์การแปรแสดงให้เห็นว่า มีความสัมพันธ์ระหว่างการแปรของตัวแปรภาษากับตัวแปรทางสังคมทั้สองประการดังกล่าว ซึ่งค่าความแตกต่างที่เกิดจากการออกเสียงของตัวแปรและตัวนั้นแสดงให้เห็นว่า การแปรมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั้น p < 0.05 ในตัวแปรทุกตัว ยกเว้นการแปรของตัวแปร (∫) ตามประสบการณ์ในการใช้ภาษาอังกฤษ และการแปรของตัวแปร (dᴣ) ตามปริบทในการใช้ภาษา ผลการวิจัยพบว่า การแปรตัวแปร (t∫) และ (dᴣ) มีความคล้ายคลึงกันคือ กลุ่มที่มีประสบการณ์น้อยจะมีความโน้มเอียงเข้าสู่ภาษาแม่ภายใต้ปริบทไทยมากที่สุด และจะลดลงเมื่ออยู่ภายใตปริบทอังกฤษ ในขณะที่กลุ่มที่มีประสบการณ์มากก็จะมีความโน้มเอียงเข้าสู่ภาษาอังกฤษมากที่สุดภายใต้ปริบทอังกฤษ และจะลดลงภายใต้ปริบทไทย ตัวแปร (∫) เป็นตัวแปรที่มีปัญหาที่สุดในการออกเสียงของกลุ่มตัวอย่างคนไทยกล่าวคือ กลุ่มตัวอย่างสามารถออกเสียงที่เป็นเสียงเข้าของภาษาได้น้อยที่สุด แต่มีการสร้างเสียงที่เป็นรูปแปรของภาษาในระหว่าง (Interlanguage) ขึ้นมามากที่สุดในทั้งสองกลุ่มตัวอย่าง