การบังคับคดีแพ่งตามคำพิพากษาของศาลต่างประเทศโดยศาลไทย : ศึกษากรณีเฉพาะคำพิพากษาศาลประเทศสิงคโปร์

Abstract

ปัญหาสำคัญในการบังคับคดีแพ่งเป็นเรื่องของการที่เจ้าหน้าที่ตามคำพิพากษาของศาลต่างประเทศประสงค์จะขอให้ศาลไทยดำเนินการบังคับชำระหนี้ตามคำพิพากษาของศาลต่างประเทศนั้น เนื่องจากปัจจุบันประเทศไทยไม่มีข้อตกลงระหว่างประเทศว่าด้วยการบังคับตามคำพิพากษาของต่างประเทศกับประเทศใดเลยและบทบัญญัติของกฎหมายในเรื่องดังกล่าวก้ไม่ปรากฎไว้แต่อย่างใด คงมีแต่เพียงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 585/2461 ซึ่งศาลไทยได้เคยมีแนวโน้มแสดงให้เห็นว่าศาลไทยยอมบังคับตามคำพิพากษาของศาลต่างประเทศ จึงควรพิจารณาถึงหลักเกณฑ์และวิธีการตามคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 585/2461 เทียบเคียงกับหลักเกณฑ์และวิธีการของศาลต่างประเทศนั้น เหตุที่ผู้เขียนเลือกทำการศึกษาวิจัยในกรณีเฉพาะการนำคำพิพากษาของศาลสิงคโปร์มาขอให้ศาลไทยบังคับให้ เนื่องจากสิงคโปร์เป็นประเทศหนึ่งในเอเซียตะวันออกเฉียงใต้เช่นเดียวกับประเทศไทย และสิงคโปร์มีกฎหมายที่ชัดเจนในการที่จะให้เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาของศาลต่างประเทศสามารถนำคำพิพากษามาก่อให้เกิดการบังคับคดีในประเทศสิงคโปร์ จึงน่าจะเกิดแนวทางในการพัฒนาความร่วมมือระหว่างประเทศในเรื่องการบังคับตามคำพิพากษาของศาลต่างประเทศ ซึ่งสอดคล้องกับสภาวการณ์ในปัจจุบันที่เอกชนมีนิติสสัมพันธ์ในทางการค้าระหว่างประเทศมากขึ้น การบังคับตามคำพิพากษาของศาลต่างประเทศจึงเป็นการสร้างความมั่นใจให้กับนักลงทุน ผลจากการศึกษาพบว่าคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 585/2461 เป็นแนวทางที่จะให้ศาลไทยบังคับคดีตามคำพิพากษาของศาลสิงคโปร์ โดยการที่เจ้าหน้าที่ตามคำพิพากษาของประเทศสิงคโปร์ นำคำพิพากษาไปยื่นฟ้องลูกหนี้ตามคำพิพากษาในประเทศไทย โดยอาศัยคำพิพากษาเป็นมูลคดี นอกจากนี้การที่หลักเกณฑ์ตามคำพิพากษาฎีกาดังกล่าว มีความสอดคล้องกับหลักเกณฑ์ในการบังคับคำพิพากษาของศาลต่างประเทศของประเทศสิงคโปร์ จึงมีความเป็นไปได้ที่ประเทศไทยจะพัฒนาความร่วมมือ โดยทำความตกลงกับประเทศสิงคโปร์ในรูปของสนธิสัญญา โดยอยู่บนหลักพื้นฐานของหลักถ้อยทีถ้อยปฏิบัติตอบแทนระหว่างกัน