ภูมิศาสตร์คำศัพท์ภาษไทยถิ่นใต้จังหวัดพังงาและกระบี่

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการแปรของศัพท์ในจังหวัดพังงาและกระบี่ และนำผลการศึกษามาแบ่งเขตภาษาถิ่นย่อย พร้อมทั้งเปรียบเทียบการแปรของศัพท์กับการแปรของเสียงและเปรียบเทียบกับการแปรของศัพท์ในจังหวัดสุราษฎร์ธานีและนครศรีธรรมราชที่มีผู้ศึกษาไว้แล้ว ข้อมูลในงานวิจัยนี้ได้จากการส่งแบบสอบถามทางไปรษณีย์ไปยังจุดเก็บข้อมูล 92 จุด จาก 92 ตำบาล โดยมีอาจารย์ใหญ่เป็นผู้ตอบแบบสอบถาม แบบสอบถามที่ได้รับกลับคืน คิดเป็นร้อยละ 89.13 ของตำบลทั้งหมดผลการวิจัยแสดงว่า การแปรของศัพท์สามารถนำมาแบ่งเขตภาษาถิ่นย่อยในบริเวณที่ศึกษาได้ 2 บริเวณ และพบว่าแนวแบ่งเขตภาษาคือ แนวที่พาดจากทิศตะวันตกไปทิศตะวันออกโดยเริ่มจากอ. ตะกั่วทุ่งด้านติดทะเลอันดามันใน จ.พังงาผ่าน อ.อ่าวลึกและ อ.ปลายพระยาไปจนสุดพรมแดน จ.กระบี่ เมื่อนำผลการศึกษานี้ไปเปรียบเทียบกับการแปรของเสียงในบริเวณเดียวกัน พบว่า แนวแบ่งเขตที่ได้จากการแปรของศัพท์อยู่บริเวณใกล้เคียงกับแนวแบ่งเขตที่ได้จากการแปรของเสียง และเมื่อนำผลการศึกษานี้ไปเปรียบเทียบกับการแปรของศัพท์ในจังหวัดสุราษฎร์ธานีและนครศรีธรรมราช พบแนวแบ่งเขตภาษาที่สำคัญ 2 แนว คือ 1. แนวที่พาดจากทิศเหนือไปทิศใต้แบ่ง จ.พังงากับกระบี่ออกจาก จ.สุราษฎร์ธานีและนครศรีธรรมราช 2. แนวที่พาดจากทิศตะวันตกไปทิศตะวันออก ซึ่งรวมพื้นที่ส่วนใหญ่ของ จ. พังงาไว้กับสุราษฎรฺธานี และรวมพื้นที่ส่วนใหญ่ของ จ.กระบี่ไว้กับนครศรีธรรมราช