การใช้อะไมเลสและเซลลูเลสในการกำจัดหมึกเฟล็กโซกราฟีฐานน้ำจากกระดาษหนังสือพิมพ์ด้วยวิธีการลอยฟองอากาศ

Abstract

การกำจัดหมึกพิมพ์เฟล็กโซกราฟีฐานน้ำด้วยวิธีการลอยฟองอากาศนั้นยังคงให้ประสิทธิภาพที่ไม่สูงนักและยังคงต้องปรับปรุง ปัจจุบันมีการนำเอนไซมม์มาใช้ในการเพิ่มประสิทธิภาพของการกำจัดหมึกด้วยวิธีการลอยฟองอากาศของหมึกพิมพ์หลายชนิด งานวิจัยนี้จึงสนใจใช้อะไมเลสและเซลลูเลสช่วยในการกำจัดหมึกเฟล็กโซกราฟีฐานน้ำออกจากกระดาษ โดยใช้อะไมเลสและเซลลูเลสที่เตรียมได้เองจากเชื้อรา Aspergilus niger โดยใช้อะไมเลสที่ความเข้มข้น 3 ระดับ คือ ร้อยละ 0.1, 0.2 และ 0.3 ของน้ำหนักเยื่อแห้ง และใช้เซลลูเลสที่ความเข้มข้น 3 ระดับเช่นเดียวกับอะไมเลส จากการทดลองพบว่าการใช้เอนไซม์ทั้งสองชนิดส่งผลให้ประสิทธิภาพการกำจัดหมึกออกดีขึ้นกว่าการทดลองที่ไม่ใช้เอนไซม์ เนื่องจากให้ค่าปริมาณหมึกที่เหลือต่ำอยู่กว่า ในขณะที่ให้ค่าความขาวสว่าง ค่าดรรชนีความแข็งแรงต่อแรงดึง ดรรชนีความต้านทานแรงฉีกและความยาวของเส้นใยสูงกว่า โดยเซลลูเลสให้ผลดีกว่าอะไมเลสเนื่องจากค่าความขาวสว่างสูงกว่า ปริมาณหมึกที่เหลืออยู่น้อยกว่า ความยาวของเส้นใยสูงกว่า และค่าดรรชนีความแข็งแรงต่อแรงดึงรวมถึงความต้านทานแรงฉีกสูงกว่า ส่วนปริมาณที่เหมาะสมสำหรับอะไมเลสและเซลลูเลส คือ ร้อยละ 0.3 และ 0.2 ของน้ำหนักเยื่อแห้งตามลำดับ เมื่อเอนไซม์ทั้งสองชนิดถูกใช้ร่วมกันโดยใช้ปริมาณเหมาะสมสำหรับแต่ละเอนไซม์ หากแต่ใช้ลำดับในการใส่เอนไซม์ต่างกัน คือ ใส่อะไมเลสก่อนแล้วตามด้วยเซลลูเลส ใส่เซลลูเลสก่อนแล้วตามด้วยอะไมเลส และใส่อะไมเลสพร้อมกับเซลลูเลส พบว่าการใส่อะไมเลลก่อนแล้วตามด้วยเซลลูเลสให้ผลการทดลองที่ดีที่สุด เนื่องจากให้ค่าปริมาณหมึกที่เหลืออยู่ต่ำสุด ค่าความขาวสว่างสูงสุด ค่าดรรชนีความแข็งแรงต่อแรงดึงและความต้านทานแรงฉีกสูงสุด ค่าสภาพระบายได้และความยาวของเส้นใยสูงสุด