กฎหมายการลงทุนของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว : กรณีศึกษาการส่งเสริมการลงทุนทางตรง

Abstract

ลปป.ลาวก็เหมือนประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ ที่ต้องการพัฒนาตนเองและยกระดับชีวิตการเป็นอยู่ของประชาชนให้นับวันดีขึ้น ดังนั้นการลงทุนก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะช่วยให้ประเทศบรรลุถึงจุดประสงค์ดังกล่าวได้การลงทุนในลาวได้เริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1986 ซึ่งเป็นปีที่รัฐบาลลาวได้ประกาศใช้นโยบายเปิดประเทศ เพื่อรองรับนโยบายดังกล่าว รัฐบาลลาวได้มีการปรับแก้กฎหมายเก่าและร่างกฎหมายใหม่ กฎหมายที่ประกาศใช้ใหม่ ได้แก่ กฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมและการคุ้มครองการลงทุนจากต่างประเทศใน ลปป.ลาวฉบับเลขที่ 01/94 ลงวันที่ 14-3-94 และ กฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมการลงทุนภายในสปป.ลาว ฉบับเลขที่ 03/95 ลงวันที่ 14-10-95 สำหรับการลงทุนในลาวนั้น ผู้ลงทุนต่างประเทศสามารถลงทุนได้ในสองรูปแบบคือ วิสาหกิจผสมระหว่างผู้ลงทุนภายในประเทศกับผู้ลงทุนต่างประเทศ หรือ วิสาหกิจต่างประเทศลงทุนแต่ฝ่ายเดียว 100% ผู้ลง ทุนต่างประเทศสามารถที่จะลงทุนใต้ในทุกแขนงการไม่ว่าจะเป็นทางด้านเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ ยกเว้นกิจการที่ปิด และอาชีพที่สงวนไว้ให้พลเมืองลาว ทุกกิจการลงทุนจะได้รับหลักประกันจากรัฐบาล สปป.ลาว หลักประกันดังกล่าวได้แก่ หลักประกันในการโอนและส่งออกซึ่งเงินตราต่างประเทศโดยเอกชนผู้ลงทุน หลักประกันจากการโอนหริอยึดกิจการและทรัพย์สินของผู้ลงทุนไปเป็นของรัฐ และหลักประกันที่รัฐจะอนุญาตให้ส่ง ออกได้เสมอซึ่งผลิตภัณฑ์หรือผลิตผลของผู้ได้รับการส่งเสริม นอกจากนั้นแล้ว ผู้ลงทุนยังจะได้รับสิทธิและประโยชน์ต่าง ๆ ในรูปของภาษีอากร และไม่เกี่ยวกับภาษีอากร และกิจการลงทุนอาจถูกสั่งงดหรือยกเลิกได้ในกรณีที่คณะกรรมการคุ้มครองการลงทุนมีคำเตือนหลายครั้ง แต่ผู้ลงทุนไม่ปฏิบัติตาม หรือในกรณีที่ผู้ลงทุนละเมิดกฎหมายของ ลปป.ลาว อย่างรุนแรง เมื่อมีข้อพิพาทที่เกิดจาการลงทุน ข้อพิพาทดังกล่าวต้องถูกระงับโดยกระบวนการระงับข้อพิพาทภายในประเทศ หรือ โดยกระบวนการระงับข้อพิพาทระหว่างประเทศ กระบวนการระงับข้อพิพาทภายในประเทศ อาจ ประกอบด้วย การเจรจา การไกล่เกลี่ย การประนอม การอนุญาโตตุลาการ และในทางศาลของ สปป.ลาว ส่วนกระบวนการระงับข้อพิพาทระหว่างประเทศนั้น ประกอบด้วย ศูนย์ระงับข้อพิพาทระหว่างประเทศ สำหรับการให้สิ่งจูงใจต่าง ๆ จะต้องให้เท่าที่จำเป็นจริง ๆ เท่านั้น และ ถึงแม้ว่าการลงทุนจะมีส่วนช่วยพัฒนาประเทศได้ แต่ก็ต้องดำเนินการควบคู่ไปกับวิธีการพัฒนาอื่น ๆ ด้วย ซึ่งสิ่งที่เห็นว่า มีความสำคัญ มากกว่าวิธีการพัฒนาเหล่านั้น ก็คือ ความขยัน ฉลาด และ เป็นเจ้าตนเองของคนลาวทั้งชาติ