ผลของการเติมเยื่อเวียนทำใหม่ต่อสภาพพิมพ์ได้ของกระดาษในระบบการพิมพ์ต่างๆ

Abstract

งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาผลของการเติมเยื่อเวียนทำใหม่ต่อสภาพพิมพ์ได้ของกระดาษ โดยเปรียบเทียบสมบัติของแผ่นทดสอบที่ผลิตจากเยื่อผสมระหว่างเยื่อใหม่กับเยื่อเวียนทำใหม่ในสัดส่วนต่างกัน 3 ระดับที่ 100:0 50:50 และ 0:100 โดยเยื่อใหม่ได้มาจากเยื่อผสมระหว่างเยื่อใยสั้นและเยื่อใยยาวในอัตราส่วน 70:30 ซึ่งได้ทดลองขึ้นแผ่นทดสอบและวัดสมบัติต่างๆ พบว่าเป็นสัดส่วนที่ให้ค่าความดำพื้นทึบดีที่สุดในการพิมพ์ทั้ง 4 ระบบ ได้แก่ การพิมพ์ออฟเซต เฟล็กโซกราฟี การพิมพ์พ่นหมึก และการพิมพ์อิเล็กโทรโฟโตกราฟี ส่วนเยื่อเวียนทำใหม่ได้จากกระดาษไม่เคลือบผิว 2 ชนิด ได้แก่ กระดาษที่เป็นเยื่อใหม่ล้วน กับกระดาษที่มีส่วนผสมระหว่างเยื่อใหม่กับเยื่อเวียนทำใหม่ 70:30 โดยกระดาษแต่ละชนิดถูกนำมาตีกระจายและผสมในสัดส่วนตามที่กำหนด จากนั้นวิเคราะห์สัณฐานวิทยาของเส้นใย และศึกษาผลของชนิดเส้นใยต่อสมบัติของแผ่นทดสอบและสภาพพิมพ์ได้ใน 4 กระบวนการพิมพ์ ผลการวิจัยพบว่าแผ่นทดสอบที่ผลิตจากการผสมเยื่อใหม่ด้วยเยื่อเวียนทำใหม่จะส่งผลให้สมบัติด้านต่างๆ ของแผ่นทดสอบลดลง เช่น ความหนาแน่นปรากฏ ความต้านอากาศ ดัชนีความต้านแรงฉีก ดัชนีความแข็งแรงต่อแรงดึง ความมันวาว การดูดซึมน้ำ ความเรียบ และความแข็งแรงของผิวหน้าอย่างมีนัยสำคัญ ในการทดสอบสภาพพิมพ์ได้พบว่าเฉพาะการพิมพ์เฟล็กโซกราฟีเท่านั้นที่การเติมเยื่อเวียนทำใหม่จะส่งผลให้ค่าความดำพื้นทึบลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ในขณะที่การพิมพ์อื่นๆ นั้นไม่ได้ปรากฏผลกระทบที่เด่นชัด สำหรับค่าความมันวาว การเติมเยื่อใหม่ด้วยเยื่อเวียนทำใหม่ทั้งสองชนิดในทั้ง 4 กระบวนการพิมพ์นั้นจะส่งผลให้ค่าความมันวาวลดลงอย่างมีนัยสำคัญในทุกกระบวนการพิมพ์ ส่วนผลความแตกต่างระหว่างชนิดของเยื่อเวียนทำใหม่จะแตกต่างกันตามสภาพการพิมพ์