อำนาจหน้าที่และความรับผิดของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการ

Abstract

การพื้นฟูกิจการเป็นมาตรการแก้ไขปัญหาทางการเงินที่ถูกพัฒนาขึ้นมาจากกระบวนการนอกศาลซึ่งถูกน่ามาใช้ในฐานะกระบวนการทางศาลที่มีกฎหมายรองรับ โดยมีวัตถุประสงค์หลักในการรักษากิจการให้กลับมามีความสามารถในการทำกำไรและการบริหารโดยไม่ต้องล้มละลายหรือชำระบัญชีอันเป็นการรักษามูลค่าของกิจการที่ยังคงดำเนินการต่อไปอันจะก่อให้เกิดประโยชน์แก่ลูกหนี้เจ้าหนี้ ผู้มีส่วนได้เสีย และระบบเศรษฐกิจโดยรวม ในการที่จะบรรลุวัตถุประสงค์ดังกล่าวนั้นขั้นตอนที่มีความสำคัญมากที่สุดประการ หนึ่งคือ กระบวนการจัดทำแผนพื้นฟูกิจการและการจัดการกิจการและทรัพย์สินของลูกหนี้ โดยกฎหมายได้กำหนดให้ผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการมีอำนาจหน้าที่และความรับผิดในเรื่องดังกล่าวเป็นการเฉพาะ และยังได้กำหนดบทบัญญัติเกี่ยวกับกรณีต่าง ๆ เพื่อสนับสนุนการปฏิบัติหน้าที่ของผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการให้บรรลุวัตถุประสงค์ของกฎหมาย งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดและโครงสร้างของกฎหมายที่เกี่ยวกับอำนาจ หน้าที่และความรับผิดของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการและบทบัญญัติในส่วนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติหนาที่ของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการ โดยศึกษาบทบัญญัติของกฎหมายฟื้นฟูกิจการของต่างประเทศในส่วนที่เกี่ยวกับผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการหรือผู้ดำเนินการฟื้นฟูกิจการ เปรียบเทียบกับพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 ซึ่งจากการศึกษาหลักเกณฑ์เกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ และความรับผิดของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการและบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องพบว่ากฎหมายฟื้นฟูกิจการของไทยในส่วนที่เกี่ยวกับผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการยังไม่เอื้ออำนวยต่อการฟื้นฟูกิจการและยังก่อให้เกิดปัญหาทางกฎหมายที่ส่งผลในทางปฏิบัติแก่คดีฟื้นฟูกิจการในหลายประการ โดยเฉพาะบทบัญญัติในเรื่องคุณสมบัติของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการ หลักเกณฑ์การแต่งตั้งผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการในหลายประการ โดยเฉพาะบทบัญญัติในเรื่องคุณสมบัติของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการ หลักเกณฑ์การแต่งตั้งผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการ สถานะและหน้าที่ของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการ สถานะของหนี้ที่ผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการก่อขึ้น ค่าใช้จ่ายของผู้ทำฟื้นฟูกิจการ การพ้นจากตำแหน่งของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการและความรับผิดของผู้ทำแผนฟื้นฟูกิจการ ซึ่งปัญหาเหล่านี้ไม่สามารถแก้ไขปัญหาโดยการตีความกฎหมาย ดังนั้นวิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยการเสนอแนะแนวทางและการแก้ไขเปลี่ยนแปลงบทบัญญัติของพระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 และกฎหมายที่เกี่ยวข้องให้ครอบคลุมหลักการดังต่อไปนี้ 1. กำหนดคุณสมบัติของผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการในกรณีที่ผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการมีสถานะเป็นนิติบุคคลให้มีความชัดเจนและครอบคลุมในกรณีที่เป็นปัญหา 2. กำหนดให้ลูกหนี้เป็นผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการในกรณีลูกหนี้เป็นผู้ร้องขอพื้นฟูกิจการและแก้ไขมติของเจ้าหนี้ในการเลือกผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการตามมาตรา 90/17 วรรคสอง 3. กำหนดสถานะและมาตรฐานการปฏิบัติหน้าที่ของผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการให้มีความชัดเจนและกำหนดหน้าที่ที่จำเป็นอื่น ๆ 4. เสนอแนวทางแก้ไขปัญหาในเรื่องสถานะของหนี้ที่ผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการก่อขึ้นตามมาตรา 90/77 วรรคสามในกรณีที่แผนพื้นฟูกิจการไม่ได้รับความเห็นชอบและลูกหนี้ถูกศาลมีคำลังพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาด 5. กำหนดหลักเกณฑ์การควบคุมตรวจสอบค่าใช้จ่ายของผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการในเรื่องจำนวนและการจ่ายค่าใช้จ่ายของผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการ 6. กำหนดหลักเกณฑ์การพ้นจากตำแหน่งของผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการ 7. กำหนดบทยกเว้นความรับผิดทางแฟงในกรณีที่ผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย กำหนดสิทธิในการฟ้องคดีแทนลูกหนี้ และกำหนดขอบเขตความรับผิดทางอาญาของผู้ทำแผนพื้นฟูกิจการให้มีความชัดเจนยิ่งขึ้น