โลจิสติกส์กับความได้เปรียบในการแข่งขันของตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและทบทวนถึงทฤษฎีและแนวคิดในเรื่องการสร้างความได้เปรียบไนการแข่งขันในระบบโลจิสติกส์ของศูนย์บริการซ่อมของตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ในประเทศไทย โดยการวิเคราะห์ถึงทรัพยากรของตัวแทนจำหน่ายรถยนต์ในแผนกศูนย์บริการซ่อมตัวใดจะสร้างความได้เปรียบในการแข่งขัน อันจะเป็นข้อเสนอแนะในการปรับปรุงกลยุทธ์การใช้ทรัพยากรในส่วนบริการหลังการขายของกิจการเพื่อทำให้เกิดความแตกต่าง การวิเคราะห์ถึงทรัพยากรในศูนย์บริการซ่อมจะสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืนได้อย่างไร จะพิจารณาจากปัจจัยตัววัดของทรัพยากรนั้น ๆ ในรูปของคุณค่า หาได้ยากและเลียนแบบได้ยาก ต่อจากนั้นจะวิเคราะห์ว่าปัจจัยตัววัดของทรัพยากรนั้นๆ มีความสัมพันธ์ต่ออัตราผลตอบแทนต่อผู้ถือหุ้นและอัตราการเติบโตอันนำไปสู่การปฏิบัติที่เหนือกว่าได้หรือไม่โดยวิธีสถิติ ทรัพยากรในความได้เปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืนต้องประกอบไปด้วยทั้ง 3 รูปแบบอย่างที่กล่าวมาและต้องปฏิบัติได้เหนือกว่า ผลการศึกษาพบว่าศูนย์บริการของตัวแทนจำหน่ายรถยนต์แต่ละยี่ห้อรถยนต์จะแตกต่างกันในทรัพยากรที่เป็นปัจจัยไปสาความสำเร็จในกิจการ โดยที่ทรัพยากรที่เป็นปัจจัยไปสู่ความสำเร็จส่วนมากถูกให้ความสำคัญหลักไปที่ทรัพยากรที่หาได้ยากและเลียนแบบได้ยาก ส่วนทรัพยากรในการสร้างคุณค่าส่วนมากจะถูกพิจารณาอยู่ในลำดับรองมา ซึ่งตรงกันข้ามกับแนวคิดเรื่องสายโซ่แห่งคุณค่าของ Micheal E. Porter ขณะเดียวกันก็ไม่มีทรัพยากรของศูนย์บริการที่ศึกษาศูนย์ใดที่สร้างความได้เปรียบในการแข่งขันที่ยั่งยืน การศึกษายังพบว่าความสามารถเฉพาะในการบริการด้านอะไหล่ซึ่งเป็นกิจกรรมในการจัดการด้านโลจิสติกส์น่าจะสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันได้ แต่ไม่ใช่เป็นการยั่งยืน ถ้ายิ่งสามารถปรับปรุงความสามารถเฉพาะในการบริการด้าน อะไหล่ ก็จะสามารถสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันได้