พิษของสารไพรีทรอยด์ต่อสมรรถนะของเอนไซม์โฆลีนเอสเทอเรสในปลานิล

Abstract

การศึกษาพิษเฉียบพลันของสารไพรีทรอยด์ชนิด cypermethrin ในปลานิลขนาดนํ้าหนักตัว 35-40 กรัม โดยให้ปลาสัมผัสกับสารความเข้มข้น 0, 50, 75, 100, 125, 150 ไมโครกรัมต่อลิตร เป็นเวลา 96 ชั่วโมง พบว่า พิษเฉียบพลันของสารต่อปลามีความรุนแรงตามความเข้มข้นของสาร คือ ปลาแสดงอาการเครียดลำตัวสีคลํ้า แต่ยังเคลื่อนไหวปกติเมื่อสัมผัสสารที่ความเข้มข้นตํ่า ( 50 ไมโครกรัมต่อลิตร ) ปลากลุ่มที่สัมผัสสารที่ความเข้มข้นสูง ( 75-150 ไมโครกรัมต่อลิตร ) แสดงการเคลื่อนไหวผิดปกติ กล้ามเนื้อเกร็ง กระตุก และบางตัวมีอาการรุนแรง ถึงตาย พบค่า Median lethal concentration (LC50) ที่ 96 ชั่วโมง เท่ากับ 59.41 ไมโครกรัมต่อลิตร โดยวิธีทดลอบแบบ Probit การศึกษาพิษรองเฉียบพลันของสารไพรีทรอยด์โดยให้ปลาสัมผัสกับสารที่ความเข้มข้น 7.5, 15 และ 30 ไมโครกรัมต่อลิตร เป็นเวลา 30 วัน พบว่าปลาสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่แสดงอาการผิดปกติใด ๆ ที่สังเกตได้จากภายนอก การศึกษาทางจุลพยาธิวิทยาไม่พบรอยโรคที่สัมพันธ์กับความเข้มข้นของสารไพรีทรอยด์ที่ปลาได้รับ แต่จากการตรวจวัดสมรรถนะของเอนไซน์โฆลีนเอสเทอเรล ในวันที่ 14 และ 30 หลังจากสัมผัสกับสาร พบว่าสมรรถนะของเอนไซม์ในซีรัมของปลาทุกกลุ่มที่สัมผัสสารไพรีทรอยด์ ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเทียบกับ กลุ่มควบคุม ( p<0.05 ) อัตราการลดลงของสมรรถนะของซีรัมเอนไซม์โฆลีนเอสเทอเรส มีความสัมพันธ์กับความเข้มข้นของ cypermethrin ที่ปลาได้รับ ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าปลานิลทนทานต่อสารกำจัดศัตรูพืชกลุ่มไพรีทรอยด์ เมื่อเปรียบเทียบกับสัตว์นํ้าชนิดอื่นหรือสัตว์จำพวกแมลงจากที่มีผู้รายงานไว้ การตรวจวัดสมรรถนะของเอนไซน์โมลีนเอลเทอเรสในซีรัมปลานิลสามารถบ่งชี้ถึงการปนเปื้อนของสารไพรีทรอยด์ในแหล่งนํ้าได้ในระดับตํ่า ถึง 7.5ไมโครกรัมต่อลิตรและเป็นวิธีการที่สามารถตรวจวัดในขณะที่สัตว์มีชีวิต