การบำบัดน้ำชะมูลฝอยแบบโคเมตาบอลิคด้วยระบบยูเอเอสบี

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาการบำบัดน้ำชะมูลฝอยแบบโคเมตาบอลิคด้วยระบบยูเอเอสบี โดยใช้น้ำตาลเป็นสารอาหารร่วม และใช้ถังปฏิกิริยาแบบยูเอเอสมีขนาดโต๊ะการทดลองที่มีปริมาตร 2.5 ลิตร น้ำชะมูลฝอยนำมาจากสถานฝังกลบมูลฝอยของเทศบาลอำเภอไทรน้อย จังหวัดนนทบุรี และนำมาเจือจางด้วยน้ำประปาให้ได้ความเข้มข้นซีโอดีประมาณ 500 มก./ล. และได้ความเข้มสีเท่าถับ 79.7 - 81.1 เอสยู การทดลองสามารถแบ่งได้เป็น 5 ชุดการทดลองโดยแปรเปลี่ยนอัตราส่วนซีโอดีของน้ำชะมูลฝอยต่อซีโอดีของน้ำตาลเป็น 5 ค่า ดังนี้คือ 1:0 (ชุดควบคุม) 1:1 1:2 1:3 และ 1:4 โดยมีค่าซีโอดีของน้ำชะมูลฝอยที่ได้จากการเจือจางเท่ากับ 500 มก./ล. ดังนั้นในชุดการทดลองที่มีอัตราส่วนซีโอดีของน้ำชะมูลฝอยต่อซีโอดีของน้ำตาลเป็น 1:1 1:2 1:3 และ 1:4 ต้องเติมซีโอดีในรูปน้ำตาลในปริมาณ 500 1,000 1,500 และ 2,000 มก./ล. ตามลำดับ เวลาถักพักชลศาสตร์ของทุกชุดการทดลองกำหนดให้เท่ากันคือ 1 วัน จากการทดลองพบว่าการทดลองชุดควบคุม (ไม่เติมน้ำตาล) ลามารถกำจัดซีโอดีได้เพียง 40 - 50 มก./ล. ซึ่งมีซีโอดีของน้ำออกประมาณ 442 - 445 มก./ล. คิดเป็นประสิทธิภาพการกำจัดซีโอดีเท่ากับร้อยละ 10-11 และมีประสิทธิภาพการกำจัดสีเท่ากับร้อยละ 1.9 - 2.0 ส่วนชุดการทดลองที่มีอัตราส่วนซีโอดีของน้ำชะมูลฝอยต่อซีโอดีของน้ำตาลเป็น 1:1 1:2 1:3 และ 1:4 มีซีโอดีของน้ำออกเท่ากับ 459 462 559 และ 591 คิดเป็นประสิทธิภาพการกำจัดซีโอดีเท่ากับร้อยละ 55 70 71 และ 77 ตามลำดับ และมีประสิทธิภาพการกำจัดสีเท่ากับร้อยละ 2.98 4.01 4.81 และ 6.88 ตามลำดับ สรุปได้ว่าการใช้โคเมตาบอสิสมในการบำบัดน้ำชะมูลฝอยโดยใช้น้ำตาลเป็นสารอาหารร่วมที่ความเข้มข้นซี โอดี 500 - 2,000 มก./ล. ไม่สามารถเพิ่มประสิทธิภาพการกำจัดซีโอดีของนำชะมูลฝอยอย่างได้ผล ส่วนการกำจัดสีเกิดขึ้นน้อยมากจนไม่มีนัยสำคัญ ทั้งนี้คาดว่าสารอินทรีย์ที่ย่อยง่ายในน้ำชะมูลฝอยถูกย่อยสลายไปแล้วเพราะในหลุมฝังกลบมูลฝอยชุมชนที่มีสารอินทรีย์หลากหลายและมีอายุมากกว่า 13 ปี ย่อมจะเกิดโคเมตาบอสิสมในสภาพไร้อากาศ จนกระทั้งน้ำชะมูลฝอยเหลือแต่สารย่อยยากเกือบทั้งหมดซึ่งหมายความว่าน้ำชะมูลฝอยเข้าสู่สภาวะคงตัวแล้ว