ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลแบบแผนการเลี้ยงดูและการรับรู้ภาวะสุขภาพจากการใช้สารเสพย์ติด กับพฤติกรรมปฎิเสธการใช้สารเสพย์ติดของนักเรียนประถมศึกษาในเขตเมือง จังหวัดชลบุรี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติดในนักเรียนประถมศึกษา และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง ปัจจัยส่วนบุคคล แบบแผนการเลี้ยงดู การรับรู้ภาวะสุขภาพจากการใช้สารเสพย์ติด กับพฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติด และหาตัวแปรพยากรณ์ที่ร่วมพยากรณ์ พฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติดของนักเรียนประถมศึกษา ตัวอย่างประชากรเป็นเด็กวัยเรียนกลุ่มเสี่ยงต่อการใช้สารเสพย์ติด และเป็นเด็กที่กำลัง ศึกษาอยู่ในโรงเรียนสังกัดกระทรวงศึกษาธิการ เขตเมือง จังหวัดชลบุรี จำนวน192 คน ซึ่งได้จากการสุ่มแบบหลาย ขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นเครื่องมือ 3 ชุด คือ แบบสอบถามการเลี้ยงดูของผู้ปกครอง แบบสอบถามการรับรู้ภาวะสุขภาพจากการใช้สารเสพย์ติด แบบสอบถามพฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติด ซึ่งผ่านการหาค่าความเที่ยง ความตรง และอำนาจการจำแนก พบว่ามีค่าความเที่ยงเท่ากับ 0.62, 0.71, 0.75 ตามลำดับ และพบว่าเครื่องมือทั้ง 3 ชุด มีค่าอำนาจการจำแนกเด็กที่มีพฤติกรรมปฏิเสธ และไม่ปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติดได้ทุกข้อ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1 ค่าเฉลี่ยพฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติด ของนักเรียนประถมศึกษาอยู่ในระดับที่เหมาะสม (x̅ =77.20, S.D. = 6.00) 2. ค่าเฉลี่ยการรับรู้ภาวะสุขภาพจากการใช้สารเสพย์ติด ของนักเรียนประถมศึกษาอยู่ในระดับดี (x̅ = 46.99, S.D. = 6.98) 3. ปัจจัยส่วนบุคคล ด้าน เพศ อายุ และ การรับรู้ภาวะสุขภาพ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติดของนักเรียนประถมศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (C = 0.173, C = 0.140 และ r= 0.404) ตามลำดับ 4. ตัวแปรที่ร่วมพยากรณ์พฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติดของนักเรียนประถมศึกษาคือ การรับรู้ภาวะสุขภาพจากการใช้สารเสพย์ติด เพศชาย และอายุ ซึ่งร่วมพยากรณ์พฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติดได้ร้อยละ 28.3 (R2 = .283) สมการทำนายในรูปคะแนนมาตรฐาน 5. พฤติกรรมปฏิเสธการใช้สารเสพย์ติดของนักเรียนประถมศึกษา = .407 (การรับรู้ภาวะสุขภาพจากการใช้สารเสพย์ติด) -.263 (เพศชาย) - .236(อายุ)