การวิเคราะห์รูปแบบการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินเพื่อการท่องเที่ยว ในเขตเทศบาลตำบลหัวหิน ในปี พ.ศ. 2529 และปี พ.ศ. 2539

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อการวิเคราะห์การกระจายทางพื้นที่ และรูปแบบการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินเพื่อการท่องเที่ยวในเขตเทศบาลตำบลหัวหิน ระหว่างปี พ.ศ. 2529 กึง พ.ศ. 2539 จากการศึกษาพบว่าพื้นที่ 53,750 ไร่ ของเทศบาลตำบลหัวหินในระยะเวลา 10 ปี ที่ศึกษามีการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินคิดเป็นร้อยละ 12 ของพื้นที่ทั้งหมดซึ่งร้อยละ 84 เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของการใช้ที่ดินประเภทที่อยู่อาศัยและพาณิชยกรรม สำหรับการใช้ที่ดินเพื่อการท่องเที่ยว ซึ่งในแผนที่การใช้ที่ดินแสดงรวมอยู่ในการใช้ที่ดินประเภทที่อยู่อาศัยและพาณิชยกรรมนั้น อาคารชุดพักอาศัยจาก 10 ไร่ เป็น 319 ไร่ ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 1.8 ของการใช้ที่ดินของที่อยู่อาศัยทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน สถานพักแรมเกิดในย่านพาณิชยกรรมเพิ่มจาก 208 ไร่เป็น 316 ไร่ คิดเป็นร้อยละ 27 ของการใช้ที่ดินประเภทพาณิชยกรรม การใช้ที่ดินประเภทพาณิชยกรรม ที่ไม่รวมกึงสถานพักแรมเพิ่มขึ้นร้อยละ 57 ทั้งนี้ไม่อาจแยกเป็นสัดส่วนแน่นอนระหว่างการบริการเพื่อนักท่องเที่ยวกับประชาชนในท้องถิ่น แต่จากการสัมภาษณ์สรุปได้ว่ารายได้ส่วนใหญ่มาจากนักท่องเที่ยวและกิจกรรมที่เกี่ยวข้อง จากการวิเคราะห์รูปแบบการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน โดยใช้เทคนิคการวางช้อนด้วยระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ พบว่า การใช้ที่ดินเพื่ออยู่อาศัยที่เพิ่มขึ้นเป็นการเปลี่ยนแปลงจากพื้นที่เกษดรกรรมเป็นส่วนใหญ่ การใช้ที่ดินเพื่อการท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นบริเวณชายทะเล และในย่านที่อยู่อาศัยเดิม ส่วนการใช้ที่ดินเพื่อการพาณิชยกรรมเป็นการขยายตัวออกบริเวณเดิม และเกิดเป็นหย่อมขนาดเล็กในย่านสถานที่พักแรมเพื่อการท่องเที่ยว