ประสิทธิภาพของยาทา 1% เทอร์บินาฟีน เทียบกับยาหลอกในการรักษาผู้ป่วยโรคเกลื้อนที่มารับการรักษา ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

Abstract

เกลื้อนเป็นโรคติดเชื้อยีสท์ที่ชอบไขมัน ชื่อ Malassezia furfur พบมากในคนหนุ่มสาวในประเทศที่มีอากาศร้อนชื้น การดำเนินการโรคเรื้อรัง มีอัตราการกลับเป็นซ้ำสูงแม้ได้รับการรักษา การวิจัยนี้ ศึกษาประสิทธิภาพของยาทา 1% เทอร์บินาฟีนเทียบกับยาหลอกในการรักษาโรคเกลื้อนในผู้ป่วยจำนวน 67 คน ใช้วิธีการศึกษาแบบ randomized double-blinded placebo-controlled trial ผู้ป่วยจำนวน 34 คน ได้รับยาเทอร์บินาฟีน และผู้ป่วย 33 คน ได้รับยาหลอก ผู้ป่วยทายาครึ่งลำตัวบนวันละ 2 ครั้งติดต่อกันเป็นเวลา 2 สัปดาห์ นัดผู้ป่วยเพื่อติดตามผลการรักษาในสัปดาห์ที่ 1, 2, 4, 8 และ 12 ตามลำดับ ประเมินผลทางคลินิก โดยดูจากการเปลี่ยนแปลงของอาการคัน ขุยขาว และสีของผื่น และประเมินผลทางห้องปฏิบัติการ โดยย้อมดูเชื้อราจากผิวหนังด้วยน้ำยา Methylene blue ผลการศึกษา พบว่าผู้ป่วยทั้ง 2 กลุ่ม มีการลดลงของขุยขาวและอาการคันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.01) รวมทั้งมีการลดลงของความแดง แต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p> 0.05) ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการในสัปดาห์ที่ 2 พบว่าร้อยละ 54.8 ของผู้ป่วยที่ได้รับยาเทอร์บินาฟีนและร้อยละ 53.6 ของผู้ป่วยที่ได้รับยาหลอก ตรวจไม่พบเชื้อรา ซึ่งความแตกต่างนี้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p> 0.05) เมื่อครบ 12 สัปดาห์ พบว่าผู้ป่วยทั้ง 2 กลุ่ม กลับมีอาการแสดงทางคลินิกขึ้นมาอีก โดยผู้ป่วยกลุ่มที่ได้รับยา 1% เทอร์บินาฟีน มีอาการมากกว่ากลุ่มที่ได้รับยาหลอกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p <0.05) แต่ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ พบว่าร้อยละ47.6 ของผู้ป่วยที่ได้รับยาเทอร์บินาฟีน และร้อยละ40 ของผู้ป่วยที่ได้รับยาหลอก มีการตรวจพบเชื้อรา ซึ่งความแตกต่างนี้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p> 0.05) และในการติดตามผลข้างเคียงของการรักษา พบเพียง 3 ราย ที่มีอาการคันเพียงเล็กน้อย โดย 2 รายเป็นผู้ป่วยที่ได้รับยา 1% เทอร์บินาฟีน และอีก 1 ราย เป็นผู้ป่วยที่ได้รับยาหลอก โดยอาการเหล่านี้พบว่าไม่รุนแรงไม่จำเป็นต้องหยุดการรักษา จากการศึกษาครั้งนี้ สรุปได้ว่า การทายา 1% เทอร์บินาฟีนติดต่อกันเป็นเวลา 2 สัปดาห์ ให้ผลการรักษาโรคเกลื้อน ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเทียบกับการรักษาด้วยยาหลอก (p> 0.05)