อิทธิพลของแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่ที่ปรากฎในภาพยนตร์ไทยของผู้กำกับรุ่นใหม่ ระหว่างปี พ.ศ.2538-2540

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีจุดประสงค์เพื่อการวิเคราะห์ลักษณะทางเนื้อหาและวิธีการนำเสนอของภาพยนตร์ไทยของผู้กำกับรุ่นใหม่ ระหว่างปี พ.ศ. 2538-2540 ตามแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่และปัจจัยเกี่ยวข้องในกระบวนการผลิตงาน เพื่อหาลักษณะเนื้อหาความหมายของตัวบทและวิธีการนำเสนอโดยใช้แนวคิดการเล่าเรื่องของภาพยนตร์ ทฤษฎีสัญญวิทยา และแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่มาวิเคราะห์ ผลของการวิจัยมีดังต่อไปนี้ 1 ภาพยนตร์โทยของผู้กำกับรุ่นใหม่ ระหว่างปี พ.ศ. 2538-2540 มีการนำแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่มาใช้ในเนื้อหาและวิธีการนำเสนอ ในระดับการสื่อความหมายพาดพิงอย่างไม่ลึกซึ้ง เป็นการอ้างอิงหรือใช้เพื่อสื่อความหมายมากกว่าการวิพากษ์วิจารณ์สิ่งที่นำมาอ้างที่เป็นเป้าหมายของแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่ ภาพยนตร์ไทยยังไม่ถือว่าเป็นภาพยนตร์ยุคหลังสมัยใหม่อย่างเต็มที่ แต่เป็นภาพยนตร์ที่ปรากฎแนวคิดของยุคหลังสมัยใหม่ในบางส่วนเท่านั้น 2. กระบวนการผลิตภาพยนตร์ที่นำแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่มาใช้จะเกิดจากความคุ้นชินของผู้ผลิตรุ่นใหม่ที่มีต่อลักษณะงานสื่อสารมวลชนร่วมสมัย เช่น มิวสิควิดีโอ โฆษณา เป็นพัฒนาการที่มาจากความเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีและอุดมการณ์ของผู้ผลิตโดยตรง ซึ่งกระบวนการผลิตภาพยนตร์ที่นำแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่มาใช้นี้ยังไม่เข้าสู่หัวใจของกระบวนการผลิตตามแนวคิดยุคหลังสมัยใหม่อย่างเต็มรูปแบบ 3. ภาพยนตร์ไทยของผู้กำกับภาพยนตร์รุ่นใหม่ มีความสอดคล้องกับสภาพลังคมไทยในยุคหลังสมัยใหม่ โดยสังคมจะเป็นส่วนหนึ่งในการกำหนดความคิดสร้างสรรค์ของผู้ผลิต ให้เลนอรูปแบบภาพยนตร์ที่มีการรวบรวมความหมายจากสิ่งต่าง ๆ ที่มีอยู่มาใช้ เป้าหมายของรูปแบบจะเป็นไปเพื่อความสนุกในขณะชมเป็นหลัก เพราะภาพยนตร์ไทยจัดเป็นสินค้าเพื่อความบันเทิงในระดับสูง