ผลกระทบของการรวมภาคเกษตรในข้อตกลงเขตการค้าเสรีอาเซียนต่อเศรษฐกิจไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงผลกระทบจากการลดอัตราภาษีศุลกากรของสินค้าเกษตรระหว่างไทยกับประเทศสมาชิกอาเซียนอื่น ๆ ได้แก่ บรูไน, อินโดนีเซีย, มาเลเซีย, ฟิลิปปินส์ และสิงคโปร์ ให้แก่กันเอง ที่มีต่อระบบเศรษฐกิจไทยในค้านการผลิตและค้านการส่งออก การคำนวณหาผลกระทบที่เกิดขึ้นจะใช้วิธีการคำนวณดุลยภาพทั่วไป (Computable General Equilibrium : CGE) ของระบบเศรษฐกิจไทยเพื่อให้มีการเชื่อมโยงผลกระทบระหว่างสาขาการผลิตต่าง ๆ ในระบบเศรษฐกิจ โดยใช้แบบจำลอง CAMGEM (Chulalongkorn and Monash General Equilibrium Model) และฐานข้อมูลที่ใช้ในการศึกษาคือ ตารางปัจจัยการผลิตและผลผลิตปี 1990 ผลการศึกษาพบว่า การลดอัตราภาษีศุลกากรสินค้าเกษตรระหว่างไทยและประเทศสมาซิกอาเซียนอื่น ๆ ให้แก่กัน ทำให้การผลิตในแต่ละสาขาการผลิตมีทั้งขยายตัวและหดตัว โดยสาขาการผลิตที่มีการขยายตัว ก็เนื่องมาจากการลดลงของต้นทุนการผลิต ทำให้ระดับราคาภายในประเทศลดลง และทำให้การส่งออกเพิ่มสูงขึ้น ก่อให้เกิดการขยายตัวทางด้านการผลิตในสาขาการผลิตนั้น สาขาการผลิตที่มีการขยายตัวทางด้านการผลิตสูงสุดได้แก่ ข้าว ส่วนสาขาการผลิตที่หดตัว ก็เนื่องมาจากการเพิ่มขึ้นของต้นทุนการผลิต และการโดนโจมตีจากคู่แข่งขันจากประเทศสมาชิกอาเซียน สาขาการผลิตที่มีการหดตัวมากที่สุดได้แก่ น้ำตาล ทางด้านผลกระทบที่มิต่อการส่งออกสินค้าเกษตรของไทยไปยังประเทศสมาชิกอาเซียนพบว่า การส่งออกสินค้าเกษตรของไทยไปประเทศอินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ มีเพิ่มสูงขึ้น เนื่องจากอัตราภาษีศุลกากร สินค้าเกษตรของทั้งสองประเทศก่อนเข้าร่วมข้อตกลงเขตการค้าเสรีอาเซียนมีอัตราสูง เมื่อทั้งสองประเทศลดอัตราภาษีศุลกากรสินค้าเกษตรลงให้แก่ไทยทำให้ปริมาณการส่งออกสินค้าเกษตรของไทยไปทั้งสองประเทศเพิ่มขึ้น สุดท้ายผลกระทบที่มิต่อระบบเศรษฐกิจมหภาคของไทยนั้นทำให้ประเทศไทยมีอัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจเพมสูงขึ้น เพียงร้อยละ 0.043 แม้ว่ารายได้ของรัฐบาลจากภาษีศุลกากรลดลงก็ตาม