การวิเคระห์ทางเศรษฐมิติของความสัมพันธ์ระหว่างการส่งออก และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของไทย

Abstract

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบสมมติฐานที่ว่า การส่งออกมีผลส่งเสริมต่อการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศไทย โดยใช้เทคนิคการวิ เคราะห์ทางเศรษฐมิติแบบ Cointegration และแบบจำลอง Error correctionผลการศึกษาแบ่งเป็น 3 ส่วน คือ ส่วนแรก เสนอผลการทดสอบ Stationary ซึ่งการศึกษาครั้งนี้ใช้เทคนิค Unit root ผลการวิเคราะห์ในภาพรวมแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของการมีความสัมพันธ์ในระยะยาวระหว่างการส่งออกและผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ส่วนในรายสินค้าสรุปให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของการมีความสัมพันธ์ในระยะยาวระหว่างการส่งออกและผลผลิตของข้าว ข้าวโพด มันสำปะหลัง ยางพารา น้ำตาลและกากน้ำตาล และสับปะรดกระป๋อง ส่วนผ้าใยประดิษฐ์ทอ และผ้าฝ้ายทอ ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างการส่งออกและผลผลิตส่วนที่สอง ได้นำเสนอผลการทดสอบ Cointegration พบว่า ในภาพรวมการส่งออกรวมมีความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพในระยะยาวกับผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประ เทศ และในรายสินค้าข้าว มันสำปะหลัง ยางพารา น้ำตาลและกากน้ำตาล และสับปะรดกระป๋อง การส่งออกก็มีความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพในระยะยาว กับผลผลิต ยกเว้นข้าวโพดที่การส่งออก ไม่มีความสัมพันธ์ในระยะยาวกับผลผลิตในส่วนสุดท้าย นำสนอผลการประมาณความสัมพันธ์ระหว่างการส่งออกและการเจริญเติบโตของผลผลิต โดยการประยุกต์ใช้แบบจำลอง Error correction ในการวิเคราะห์ เชิงประจักษ์รังสามารถสรุปผลได้ว่า ในระยะยาว ถ้าการส่งออกเพิ่มขี้นร้อยละ 1 จะช่วยส่งเสริมให้ผลิตกัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเพิ่มขึ้นประมาณร้อยละ 0.6155 ในรายสินค้าข้าว มันสำปะหลัง ยางพารา น้ำตาลและกากน้ำตาล และสับปะรดกระป๋อง ถ้าการส่งออก เพิ่มขึ้นร้อยละ 1 จะช่วยส่งเสริมให้ผลผลิต เพิ่มขึ้นประมาณร้อยละ 0.0461, 1.0114, 1.0519, 0.4081 และ 0.4794 ตามลำดับ ส่วนในระยะสั้น การขยายตัวของการส่งออกร้อยละ 1 ช่วยส่งเสริมให้ผลิตกัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ เพิ่มขึ้นประมาณร้อยละ 0.1 837 และ เช่น เดียวกันในรายสินค้าข้าว มันสำปะหลัง ยางพารา น้ำตาลและกากน้ำตาล และสับปะรดกระป๋อง ถ้าการส่งออก เพิ่มขึ้นร้อยละ 1 จะช่วยส่งเสริมให้ผลผลิตเพิ่มขึ้นประมาณร้อยละ 0.5223, 1.6451, 0.4180, 0.3606 และ 1.1297 ตามลำดับ