การขจัดหมู่อะซิติลในไคติน และสมบัติของไคตินและไคโตแซนในการคีเลตเฟอร์ริกไอออน

Abstract

งานวิจัยนี้ได้ศึกษาการเตรียมไคโตแซนโดยใช้ไคตินทำปฏิกิริยากับสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ความเข้มข้นคงที่ที่ร้อยละ 50 โดยน้ำหนักต่อปริมาตร ที่อุณหภูมิต่ำกว่า 100 องศาเซลเซียส ภายใต้บรรยากาศปกติ แปรค่าอุณหภูมิที่ 60±1, 70±1, 80±1 และ 90±1 องศาเซลเซียสและเวลาที่ 1, 2, 3 และ 4 ชั่วโมง ประเมินผลของอุณหภูมิและเวลาที่ใช้ในการเกิดปฏิกิริยาที่มีต่อค่าปริมาณการขจัดหมู่อะซิติลและความหนืดของไคโตแซนและศึกษาอินฟราเรดสเปกตรัมของไคโตแซนที่เตรียมได้เปรียบเทียบกับไคโตแซนทางการค้า นอกจากนี้ยังได้ศึกษาสมบัติของไคตินและไคโตแซนในการคีเลตเฟอร์ริกไออน (Fe(superscript3+)) ที่เวลาในการเขย่า 1, 2, 3 และ 4 ชั่วโมง ผลการศึกษาพบว่า อุณหภูมิและเวลาที่ใช้ในการเกิดปฏิกิริยาและอิทธิพลร่วมระหว่างอุณหภูมิและเวลามีผลต่อค่าปริมาณการขจัดหมู่อะซิติลและความหนืดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 โดยเมื่ออุณหภูมิและเวลาเพิ่มขึ้น ค่าปริมาณการขจัดหมู่อะซิติลจะเพิ่มขึ้น แต่ค่าความหนืดจะลดลงไคโตแซนที่เตรียมที่อุณหภูมิ 90 องศาเซลเซียส เป็นเวลา 4 ชั่วโมงจะมีค่าปริมาณการขจัดหมู่อะซิติลสูงที่สุดเท่ากับ 4.08x10(superscript 3)โมลแอมโมเนียต่อกรัมไคโตแซนไฮโดรคลอไรด์ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 80.38 และมีความหนืดต่ำที่สุดเท่ากับ 607.50±17.68 เซนติพอยส์ เมื่อเปรียบเทียบอินฟราเรดสเปกตรัมของไคโตแซนที่เตรียมได้กับไคโตแซนทางการค้า พบว่าแสดงลักษณะเหมือนกัน สำหรับผลการศึกษาสมบัติในการคีเลตเฟอร์ริกไอออน พบว่าชนิดของโพลิเมอร์มีผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติต่อค่าปริมาณการสะสมเฟอร์ริกไอออนบนไคตินและไคโตแซน ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 และไคโตแซนที่เตรียมไว้ที่อุณหภูมิ 90 องศาเซลเซียส เป็นเวลา 4 ชั่วโมง มีความสามารถในการคีเลตเฟอร์ริกไอออนสูงที่สุดโดยสามารถสะสมเฟอร์ริกไอออนได้สูงถึงร้อยละ 99.66±0.14