การเมืองในการค้าระหว่างประเทศ : ศึกษากรณีการเจรจาต่อรองเรื่องการค้าสินค้าเกษตร ในการประชุมแกตต์รอบอุรุกวัย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ศึกษาเกี่ยวกับการเจรจาต่อรองเรื่องการค้าสินค้าเกษตรในการประชุมแกตต์รอบอุรุกวัย ใน ช่วงปี ค.ศ.1986-1993 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงให้เห็นว่าการเมืองระหว่างสหรัฐอเมริกาและประชาคมยุโรปเป็นตัวกำหนดข้อตกลงทางด้านสินค้าเกษตรในกรรมสารสุดท้าย ผลการศึกษาพบว่า ประเทศมหาอำนาจ ซึ่งก็คือ สหรัฐอเมริกาและประชาคมยุโรป เป็นผู้กำหนดความสำเร็จ ของการเจรจาการค้าสินค้าเกษตร โดยที่การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์และการใช้อิทธิพลของสหรัฐอเมริกาและประชาคมยุโรป เป็นส่วนสำคัญต่อความสำเร็จของการเจรจาและเป็นตัวกำหนดข้อตกลงทางด้านสินค้าเกษตร จะเห็นได้จากการที่ประเทศมหาอำนาจทั้งสองในเบื้องต้นไม่สามารถประนีประนอมกันได้ในการประชุมระดับรัฐมนตรีที่กรุงบรัสเซลส์ เมื่อปี ค.ศ.1990 จึงทำให้การประชุมครั้งนั้นประสบความล้มเหลว แต่เมื่อประเทศมหาอำนาจทั้งสองสามารถบรรลุข้อตกลง แบลร์เฮาส์โดยการประนีประนอมและแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ได้แล้ว ก็ทำให้การเจรจาการค้าสินค้าเกษตรในการประชุมที่กรุงเจนิวาเมื่อปี ค.ศ.1993 ประสบผลสำเร็จ และข้อตกลงทางด้านสินค้าเกษตรยังเป็นผลมาจากการปรับข้อตกลง แบลร์เฮาส์ที่เป็นข้อตกลงระหว่างประเทศมหาอำนาจทั้งสอง เข้ากับความตกลงเรื่องสินค้าเกษตรในร่างกรรมสารสุดท้าย ผลของการศึกษายังพบว่า ประเทศขนาดกลางและขนาดเล็กสามารถรวมตัวกันเป็นพันธมิตร เพื่อสร้างอำนาจต่อรองในการเจรจาการค้าสินค้าเกษตรได้ในระดับหนึ่ง จะเห็นได้จากการที่กลุ่มแคร์นค์ซึ่งเป็นกลุ่มผู้ส่งออกสินค้าเกษตร 14 ประเทศ สามารถผลักดันให้การเจรจาการค้าสินค้าเกษตรเป็นวาระสำคัญของรอบอุรุกวัยได้ และยังสามารถเป็นตัวประสานความขัดแย้งระหว่างประเทศมหาอำนาจทั้งสองได้ในระดับหนึ่ง ตลอดจนมีส่วนร่วมในการร่างเนื้อหาของความตกลงเรื่องสินค้าเกษตรด้วย นอกจากนี้ ยังพบอีกว่า นโยบายการเกษตรเดิมของแต่ละประเทศภาคี เป็นอุปสรรคต่อการเจรจาการค้าสินค้าเกษตร โดยเฉพาะนโยบายเกษตรร่วมของประชาคมยุโรป หลังจากได้รับการแก้ไขแล้ว ก็สามารถดำเนินการเจรจาต่อรองในขั้นตอนต่อ ๆ ไปได้ และผลของการศึกษายังพิสูจน์ว่า กระบวนการเจรจาต่อรองการค้าสินค้าเกษตรในระดับพหุภาคี มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีกรอบพื้นฐาน เช่น ร่างกรรมสารสุดท้าย สำหรับใช้เป็นแนวทางในการเจรจาของประเทศภาคีร่วมกัน