ฤทธิ์ในการต้านเชี้อเกลื้อนของน้ำมันหอมระเหยบางชนิด

Abstract

ทำการสกัดน้ำมันหอมระเหยจากพืชดังต่อไปนี้ ขี้เหล็กเทศ จอก ชุมเห็ดเทศ ทองพันชั่ง น้อยหน่า พิกุล กระชาย กะเพราะ ขมิ้นชัน ข่า ขิง คึ่นฉ่าย ตะไคร้ บัวบก ผักชีฝรั่ง ผักเสี้ยน พลู มะกรูด แมงลัก โหระพา อบเชยเทศ เปรอ์เซ็นต์ของน้ำมันหอมระเหยที่สกัดได้เรียงตามลำดับได้ดังนี้ มะกรูด 1.07% อบเชยเทศ 0.98% ตะไคร้ 0.56% ขมิ้นชัน 0.33% ผักเสี้ยน 0.29% กระชาย 0.226% โหระพา 0.20% พลู 0.18% ข่า 0.12% กะเพรา 0.11% แมงลัก 0.11% ขิง 0.083% คึ่นฉ่าย 0.023% ผักชีฝรั่ง 0.008% นำมาศึกษาฤทธิ์ต้านการเจิรญของเชื้อเกลื้อน คือ Malassezia furfur 4 lsolates ด้วยวิธี Agar dilution พบว่าน้ำมันหอมระเหยจากโหระพาสามารถยับยั้งการเจริญของเชื้อเกลื้อน โดยมีค่าความเข้มข้นต้ำสุด (MIC) อยู่ในช่วง 7,922.5 – 8,281 ไมโครกรัม /ผล และจากการทดสอบโดยวิธี Disc diffusion พบว่าค่าเฉลี่ยขอบเขตยับยั้ง M.furfur ทั้ง desolates เท่ากับ 42.0+0.1,42.0+0.3,40.0+0.1,42.4+0.3 มิลลิเมตร ที่ความเข้มข้นน้ำมันหอมระเหยจากโหระพา 10,000 ไมโครกรัม/ดิสค์ และ 40.0+0.1 มิลลิเมตร ที่ความเข้มข้นน้ำมันหอมระเหยจากโหระพา 5,000 ไมโครกรัม/ดิสค์ และ ketoconazole ที่ใช้เป็นตัวเปรียบเทียบมีค่าความเข้มข้นต่ำสุด (MIC) อยู่ในช่วง 0.0625-0.125 ไมโครกรัม/มล. มีค่าเฉลี่ยขอบเขตยับยั้งเท่ากับ 20.0+0.2 มิลลิเมตร ที่ความเข้มข้น 15 ไมโครกรัม/ดิสค์