การคุมประพฤติเด็กหรือเยาวชนที่ศาลพิพากษาว่าไม่มีความผิด

Abstract

การคุมประพฤติเด็กหรือเยาวชนที่ศาลพิพากษาว่าไม่มีความผิด เป็นมาตรการทางกฎหมายที่ใช้กับเด็กและเยาวชน โดยมีวัตถุประสงค์ในการปกป้อง คุ้มครอง รวมทั้งแกไข้ ฟื้นฟูพฤติกรรมที่ไม่ดีของเด็กหรือเยาวชน ที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงต่อการกระทำความผิดต่อกฎหมาย ซึ่งตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลเยาวชนและครอบครัว และวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2534 มาตรา 100 ได้กำหนดอำนาจของศาลในกรณีที่ศาลพิจารณา พิพากษาว่า เด็กและเยาวชนไม่มีความผิดตามที่โจทก์ฟ้อง แต่มีพฤติกรรมของเด็กหรือเยาวชนมีโอกาสกระทำความผิดขึ้นมาได้ ศาลมีอำนาจกำหนดเงื่อนไขคุมประพฤติเด็กและเยาวชนได้ในกรณีที่เด็กหรือเยาวชนได้ประพฤติ ผิดเงื่อนไขคุมประพฤติ ศาลก็มีอำนาจเรียกตัวเด็กหรือเยาวชนมาตักเตือน หรือส่งเด็กหรือเยาวชนไปเข้ารับการฝึก และอบรมในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน หรือสถานศึกษาหรือฝึกและอบรมได้ จากการศึกษาพบว่า การส่งตัวเด็กหรือเยาวชนที่ศาลพิพากษาว่าไม่มีความผิด แต่ผิดเงื่อนไขคุมประพฤติ ไปศึกษาและฝึกอบรมดังกล่าวข้างต้น เป็นมาตรการควบคุมตัวเด็กและเยาวชน ซึ่งการใช้มาตรการดังกล่าวเป็นการ ส่งเด็กหรือเยาวชนที่ไม่ได้กระทำความผิด เข้าไปปะปนกับเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดก่อให้เกิดการถ่ายทอด พฤติกรรมที่ไม่ดี และเป็นการผิดวัตถุประสงค์ของการนกัไขฟื้นฟูเด็กหรือเยาวชนให้กลับเป็นคนดี วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงเสนอให้มีการปรับปรุงมาตรการสำหรับเด็กหรือเยาวชน ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเด็กหรือเยาวชนที่ศาลพิพากษาว่ามิได้กระทำความผิด และได้ปฏิบัติฝ่าฝืนเงื่อนไขคุมประพฤติ โดยเสนอให้มีการจัดตั้ง ศูนย์บำบัดแก้ไขฟื้นฟูแบบเปิด ซึ่งเป็นมาตรการกึ่งควบคุมมาใช้กับเด็กหรือเยาวชนแทนการส่งเด็กหรือเยาวชน ไปศึกษาและฝึกอบรมในสถานพินิจและคุ้มครองเด็ก หรือสถานฝึกและอบรมแบบปิด เพี่อให้เกิดประสิทธิภาพในการ บำบัดฟื้นฟู เด็กและเยาวชนได้อย่างมีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง