ต้นทุนการพัฒนาที่ดินและผลตอบแทนการดำเนินงาน ของนิคมอุตสาหกรรมทั่วไป และเขตอุตสหกรรมส่งออกลาดกระบัง

Abstract

ในปัจจุบันการพัฒนาอุตสาหกรรมของประเทศไทยเป็นไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะในบริเวณกรุงเทพมหานครได้มีผู้ประกอบการลงทุนทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติเข้ามาประกอบการอุตสาหกรรมขึ้นอย่างมาก เนื่องจากกรุงเทพมหานครเป็นเมืองหลวงและศูนย์กลางการบริหารประเทศ การค้า การตลาด ฯลฯ มีแรงงานและสาธารณูปโภคต่าง ๆ พร้อม ประกอบกับกรุงเทพมหานครมีท่าเรือและท่าอากาศยานซึ่งสะดวกต่อการนำเข้าและส่งออก รัฐบาลได้กำหนดบริเวณที่จะใช้ประกอบการอุตสาหกรรมขึ้น แต่ยังไม่เพียงพอประกอบกับไม่มีการบังคับใช้กฎหมายผังเมืองอย่างจริงจังจึงก่อให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับสถานที่ที่ใช้เป็นที่ตั้งของโรงงาน กล่าวคือมีการจัดตั้งโรงงานอุตสาหกรรมในที่ต่าง ๆ อย่างเสรี ทำให้กรุงเทพมหานครประสบกับปัญหาการคับคั่งของการจราจร แหล่งเสื่อมโทรม สิ่งแดวล้อมเป็นพิษและปัญหาด้านสังคมต่าง ๆ นอกจากนี้รัฐบาลยังได้ทำการจัดตั้งเขตอุตสาหกรรมส่งออกขึ้นเพื่อส่งเสริมให้มีการผลิตสินค้าส่งออกไปแข่งขันในต่างประเทศมากขึ้น เพื่อช่วยลดปัญหาการขาดดุลการค้าและช่วยส่งเสริมให้มีการใช้แรงงานภายในประเทศมากขึ้น ดังนั้นการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยจึงพิจารณาว่าควรจะจัดตั้งนิคมอุตสาหกรรมขึ้นในบริเวณพื้นที่เขตรอบนอกของกรุงเทพมหานคร โดยจัดให้มีเขตอุตสาหกรรมส่งออกด้วย และได้ตัดสินใจเลือกพื้นที่บริเวณลาดกระบังเป็นพื้นที่จัดตั้งนิคมอุตสาหกรรมแห่งใหม่ขึ้น วิทยานิพนธ์ฉบับนี้เป็นการศึกษาถึงต้นทุนการพัฒนาที่ดินและผลตอบแทนการดำเนินงานของนิคมอุตสาหกรรมทั่วไปและเขตอุตสาหกรรมส่งออกลาดกระบัง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ทราบว่าโครงการนี้เหมาะสมแก่การลงทุนเพียงใด ในการวิเคราะห์ต้นทุนการพัฒนาที่ดินจะตัวเลขต้นทุนที่นิคมฯ ลาดกระบังได้บันทึกไว้โดยเพิ่มต้นทุนการก่อสร้างบางรายการ ซึ่งมิได้รวมอยู่ในรายการต้นทุนที่วิเคราะห์โดยนิคมฯ ลาดกระบัง ทั้งนี้เพื่อให้การวิเคราะห์มีความสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ส่วนการวิเคราะห์ผบตอบแทนการดำเนินงานได้แยกพิจารณาเป็นสามกรณีคือ กรณีที่หนึ่งผลตอบแทนของนิคมฯลาดกระบังทั้งนิคม กรณีที่สองผลตอบแทนของเขตอุตสาหกรรมทั่วไป และกรณีที่สามผลตอบแทนของเขตอุตสาหกรรมส่งออกซึ่งในแต่ละกรณีนั้นได้ศึกษาถึงผลการดำเนินงานตลอดอายุของโครงการมูลค่าปัจจุบันสุทธิ อัตราผลตอบแทนของโครงการและระยะเวลาคืนทุนของนิคมฯ ลาดกระบังด้วย ผลสรุปปรากฏว่าการวิเคราะห์ผลตอบแทนในกรณีที่หนึ่งและกรณีที่สองเหมาะสมแก่การลงทุน แต่ในกรณีที่สามไม่เหมาะสมที่จะลงทุน เพราะอัตราผลตอบแทนภายในที่ได้มีค่าน้อยกว่าอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่นิคมฯ ลาดกระบังต้องจ่ายให้กับธนาคารโลก แต่ในการวิเคราะห์ผลตอบแทนของผู้เขียนนี้เป็นการวิเคราะห์ทางด้านการเงิน โดยมิได้คำนึงผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ ทางสังคมและอื่น ๆ จึงมิได้นำเอาผลประโยชน์ที่ยากแก่การวัดค่าในรูปของตัวเงินมาคิด เช่น การจ้างงาน การกระจายอุตสาหกรรมออกไปตามแหล่งที่เหมาะสม การพัฒนาอุตสาหกรรม ฯลฯ ที่จะเกิดขึ้นภายหลังการก่อสร้างโครงการ อย่างไรก็ตามผู้เขียนหวังว่าการศึกษาต้นทุนและผลตอบแทนการดำเนินงานของนิคมฯ ลาดกระบังจะเป็นประโยชน์และเป็นแนวทางแก่การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยและภาคเอกชนที่สนใจในการกำหนดรูปแบบของโครงการที่ดีต่อไปในอนาคต