การศึกษาการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิตต่อการรับรู้ความสามารถในการดูแลเด็กของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว โรงพยาบาลยุวประสาทไวทโยปถัมภ์

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้ความสามารถในการดูแลเด็กของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว ก่อนและหลังการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิต ตัวอย่างคือ ผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว กลุ่มที่มารับบริการที่แผนกผู้ป่วยนอก ของโรงพยาบาลยุวประสาทไวยโยปถัมภ์ จังหวัดสมุทรปราการ ที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่า เป็นผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว อายุระหว่าง 6 - 9 ปี จำนวน 21 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา คือ คู่มือการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิต ตามแนวคิดสุขภาพจิตศึกษาของ Anderson (1980) ที่มีรูปแบบการให้ความรู้ ร่วมกับแนวคิดทฤษฎีการพัฒนากลุ่มของ Marram (1978) และแบบประเมินการรับรู้ความสามารถของตนเองตามแนวคิดทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองของ Bandura (1977) การตรวจสอบความตรงตามเนื้อหา โดยผู้ทรงคุณวุฒิ และหาค่าความเที่ยงของแบบวัดทั้งสอง เท่ากับ .94 และ .89 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติทดสอบที (t-test) ผลการศึกษาที่สำคัญมีดังนี้ การรับรู้ความสามารถในการดูแลของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเวชเด็กที่มีพฤติกรรมก้าวร้าว หลังจากการใช้โปรแกรมการให้ความรู้ทางสุขภาพจิต เพิ่มขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 05