การกระทำผิดทางวินัยของข้าราชการครู : ศึกษาเฉพาะกรณี การประพฤติผิดทางเพศ

Abstract

ข้าราชการครูได้ชื่อว่าเป็นบุคคลที่ได้รับความเคารพยกย่องในสังคมสูง แต่นับจากเมื่อมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการครู พ.ศ. 2523 เป็นต้นมาปรากฎว่าข้าราชการครูซึ่งมีอยู่ทั้งหมดทั่วประเทศประมาณ 600,000 คน มีสถิติการกระทำผิดทางวินัยโดยเฉพาะกรณีการประพฤติผิดทางเพศสูงมาก การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาวิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับการลงโทษข้าราชการครูกรณีการประพฤติผิดทางเพศโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลักเกณฑ์กรณีการประพฤติผิดทางเพศและระดับโทษที่จะใช้ลงโทษในแต่ละกรณีความผิดเพื่อที่จะให้เป็นไปในมาตรฐานเดียวกัน ผลของการวิจัยพบว่าในปัจจุบันการลงโทษข้าราชการครูกรณีการประพฤติผิดทางเพศนั้นอยู่ที่การปรับบทความผิดเป็นการประพฤติชั่วตามมาตรา 81 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2518 ซึ่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการครู พ.ศ. 2523 บัญญัติให้นำมาใช้โดยอนุโลมจึงทำให้เกิดปัญหาในการลงโทษขึ้น เพราะทำให้เป็นเรื่องที่อยู่ในดุลยพินิจของผู้บังคับบัญชาว่าการกระทำเช่นใดจึงจะเป็นการประพฤติชั่วโดยคำนึงถึงเกียรติของข้าราชการและความรู้สึกของสังคมเป็นแนวทางในการพิจารณาและทำให้เกิดดุลยพินิจในการปรับบทความผิดว่ากรณีใดจึงจะเป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรงและกรณีใดจึงจะเป็นความผิดวินัยไม่ร้ายแรงรวมทั้งการกำหนดโทษที่จะลงแก่ข้าราชการครูผู้กระทำผิดก็ไม่ได้กำหนดไว้แน่นอนว่ากรณีใดจะลงโทษระดับใด โดยปล่อยให้เป็นดุลยพินิจของผู้บังคับบัญชาที่จะสั่งลงโทษอย่างไรก็ได้ตามที่ตนเห็นว่าเหมาะสมกับกรณีความผิด ดังนั้นจึงปรากฎอยู่เสมอว่าการลงโทษของผู้บังคับบัญชาในแต่ละหน่วยงานมีระดับการลงโทษต่างกันทั้งๆ ที่ได้กระทำผิดในกรณีและพฤติการณ์อย่างเดียวกัน จึงเห็นควรให้มีการยกร่างบทบัญญัติเกี่ยวกับวินัยของข้าราชการครูโดยเฉพาะบทบัญญติในเรื่องการประพฤติผิดทางเพศโดยมีการบัญญัติถึงหลักเกณฑ์ของการประพฤติผิดทางเพศรวมทั้งกำหนดโทษที่จะลงในแต่ละกรณีความผิดอีกด้วยทั้งนี้เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมและเหมาะสมสำหรับใช้ในการลงโทษข้าราชการครูให้เป็นไปในลักษณะที่เป็นมาตรฐานเดียวกันทั้งหมด