พฤติกรรมของระบบซีแคนต์ไพวอลล์สำหรับงานขุดดินลึกในดินเหนียวกรุงเทพ

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาพฤติกรรมการเคลื่อนตัวด้านข้างของกำแพงระบบซีแคนต์ไพวอลล์ของโครงการ The Park Chidlom ถนนชิดลมซึ่งประกอบด้วยเสาเข็มซีแคนต์ไพวอลล์ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.80 เมตร ความยาว 18.00 เมตร และ 26.00 เมตร เพื่อทำการขุดดินลึก -12.50 เมตร และ -17.50 เมตร พร้อมติดตั้งระบบค้ำยัน 3 ชั้น และ 4 ชั้น ตามลำดับ ผลการตรวจวัดการเคลื่อนตัวด้านข้างของกำแพงระบบซีแคนต์ไพวอลล์จาก Inclinometer ที่ติดตั้งในกำแพงและในดิน พบว่าจะเกิด Shear strain ของกำแพงระบบซีแคนต์ไพวอลล์ในชั้นดินเหนี่ยวอ่อนและชั้นดินเหนียวแข็งมีค่าประมาณ 0.1%-0.6% และ 0.06%-0.3% ตามลำดับ ผลจากการวิเคราะห์กลับด้วยวิธีไฟไนท์อิลิเมนท์เพื่อตรวจสอบการเคลื่อนตัวของกำแพงระบบซีแคนตืไพวอลล์เปรียบเทียบกับการตรวจวัดโดยใช้ทฤษฎีของการพังทลายของดินชนิด Mohr-Coulomb พบว่าในขั้นตอนสุดท้ายของการขุดดินลึกที่ระดับ -12.50 เมตร และ -17.50 เมตร ค่าโมดูลัสของดิน (Young's Modulus) ในรูปของอัตราส่วนกับความต้านทานแรงเฉือนของดินมีค่าประมาณ 500Su และ 2000Su สำหรับดินเหนียวอ่อนและชั้นดินเหนียวแข็งตามลำดับ ในส่วนของการขุดดินตื้นซึ่งจะมีค่า Shear Strain ของการเคลื่อนตัวด้านข้างของกำแพงระบบซีแคนต์ไพวอลล์น้อยกว่าที่ขั้นตอนสุดท้ายของการขุด พบว่าโมดูลัสของดินลดลงที่ Shear Strain มีค่าต่ำกว่าที่ขั้นตอนสุดท้ายของการขุดและแสดงลักษณะพฤติกรรมความสัมพันธ์ที่ไม่เห็นเส้นตง (Non - linear Young's Modulus) ผลจากการตรวจวัดแรงในระบบของค้ำยันด้วย Pressure Gauge พบว่าแรงอัดในค้ำยันเหล็กเปลี่ยนแปลงตามอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงไปโดยมีค่าอยู่ระหว่าง 180 - 200 กก/ตร.ซม และจะพบว่าแรงอัดที่วัดได้ในระบบค้ำยันในช่วงของการเทคอนกรีตหยาบ (Lean Concrete) ในขั้นตอนสุดท้ายของการขุด (Final Stage) แรงดันของดินในระบบค้ำยันมีค่าคงที่โดยจำทำให้ระบบของค้ำยันอยู่ในสภาวะสมดุลย์