ผลของสารลดแรงตึงผิวต่อการย่อยสลายทางชีวภาพ ของพอลิไซคลิกแอโรแมติกไฮโดรคาร์บอนในดิน

Abstract

ศึกษาผลของสารลดแรงตึงผิวสังเคราะห์ (Brij 35 และ SDS) สารลดแรงตึงผิวชีวภาพ (แรมโนลิปิดที่ผลิตโดย Pseudomonas aeruginosa สายพันธุ์ A41 และเซอร์แฟคติน ที่ผลิตโดย Bacillus subtilis สายพันธุ์ BBK1) และแบคทีเรียที่สามารถสร้างสารลดแรงตึงผิวชีวภาพ (P. aeruginosa สายพันธุ์ A41 และ B. subtilis สายพันธุ์ BBK1) ต่อการย่อยสลายฟลูออรีน ฟีแนนทรีน และไพรีน โดยกลุ่มแบคทีเรีย STK ในระบบสเลอรีที่มีอัตราส่วนดินต่อน้ำ 1:8 (กรัม/มล.) พบว่าการเติม Brij 35 ที่มีความเข้มข้น 15 เท่า ของค่า Apparent Critical Micelle Comcentration (ACMC) ซึ่งค่า ACMC นี้เป็นความเข้มข้นที่น้อยที่สุดที่ก่อให้เกิดไมเซลล์ในสารละลายดิน โดยเติมร่วมกับกลุ่มแบคทีเรีย STK พบว่าสามารถเพิ่มการย่อยสลายฟลูออรีนได้ดีกว่าการไม่เติมสารนี้ และมีประสิทธิภาพมากกว่าการเติม SDS แรมโนลิปิด เซอร์แฟคติน P aeruginosa สายพันธุ์ A41 และ B. subtilis สายพันธุ์ BBK1 ทั้งนี้ความสามารถในการย่อยสลายดังกล่าว สอดคล้องกับการเจริญของกลุ่มแบคทีเรีย STK นอกจากนี้ยังพบว่าการเติม SDS แรมโนลิปิด เซอร์แฟคติน P. aeruginosa สายพันธุ์ A41 และ B. subtilis สายพันธุ์ BBK1 ไม่ส่งเสริมการย่อยสลายฟีแนนทรีน และไพรีนอีกด้วย ในแง่ของความสามารถในการชะ PAHs ออกจากดิน พบว่าสารลดแรงตึงผิวสังเคราะห์ Brij 35 และ SDS สามารถชะฟลูออรีน ฟีแนนทรีน และ ไพรีนออกจากดินสู่วัฎภาคน้ำได้มากกว่าสารลดแรงตึงผิวชีวภาพ สำหรับการเติม P. aeruginosa สายพันธุ์ A41 และ B. subtilis สายพันธุ์ BBK 1 ลงในระบบ พบว่าสามารถสร้างสารลดแรงตึงผิวได้เล็กน้อยระหว่างการทดลอง โดยทำให้มีค่าแรงตึงผิวของสารละลายลดลงจาก 60 มิลลินิวตันต่อเมตร เป็น 47 และ 45 มิลลินิวตันต่อเมตร ตามลำดับ ทำให้มีการชะฟลูออรีน ฟีแนนทรีนและไพรีนออกจากดินสู่วัฏภาคน้ำได้