ผลกระทบทางด้านวัฒนธรรมองค์กรต่อการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ในอุตสาหกรรมอาหารของประเทศไทย

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยทางวัฒนธรรมกับความสำเร็จและความล้มเหลว ของการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ในอุตสาหกรรมอาหารของไทย และเปรียบเทียบผลการวิจัยกับผลการศึกษาของต่างประเทศ โดยใช้ปัจจัยทางวัฒนธรรมจากการศึกษาของ Hofstede ในการเปรียบเทียบ ซึ่งได้แก่ Power Distance, Individualism-Collectivism, Masculinity-Femininity, Uncertainty Avoidance, Confucian Dynamics กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ พนักงานแผนกวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ และผู้มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาผลิตภัณฑ์ จากบริษัทในอุตสาหกรรมอาหารของประเทศไทย จำนวน 75 ตัวอย่าง จาก 8 บริษัท โดยในจำนวนนี้ แบ่งเป็นผู้บริหารระดับสูงขององค์กรจำนวน 6 คน และเป็นพนักงานระดับล่างตลอดจนระดับกลางจำนวน 69 คน ผลการวิจัยที่สำคัญแบ่งได้เป็นสามส่วนคือ 1) วัฒนธรรมของกลุ่มตัวอย่างที่ได้ทำการศึกษามีความสอดคล้องกับกระบวนการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ในระยะปฏิบัติมากกว่าในระยะเริ่ม และพบว่าปัจจัยอื่นได้แก่ สัดส่วนของเพศชายในองค์กร อายุ และระดับการศึกษาของพนักงานมีความสัมพันธ์กับ ค่าปัจจัยทางวัฒนธรรม 2) ปัจจัยที่มีอิทธิพลมากที่สุดต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวของโครงการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ได้แก่ การทำงานที่มีแบบแผนชัดเจน การให้ความสนับสนุนของผู้บริหารระดับสูง การสื่อสารระหว่างฝ่ายเทคนิคและฝ่ายการค้า การมีส่วนร่วมในการกำหนดเรื่องที่จะต้องตัดสินใจของฝ่ายการค้า การที่พนักงานมีส่วนร่วมในการตัดสินใจอย่างเพียงพอ และการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างฝ่ายเทคนิคและฝ่ายการค้า ตามลำดับ และ 3) ผลการคำนวณดัชนีทางวัฒนธรรมเมื่อนำไปเปรียบเทียบกับผลการวิจัยของ Hofstede (1991) มีความแตกต่างกันมาก เนื่องจากกลุ่มตัวอย่างในการวิจัยของ Hofstede ใช้พนักงานทุกคนในบริษัทและใช้เพียงบริษัทเดียว ส่วนในการวิจัยนี้ใช้กลุ่มตัวอย่างจากแผนกวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่และพนักงานที่เกี่ยวข้องกับงานวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์แต่มาจากหลายบริษัท ส่วนการนำไปเปรียบเทียบกับผลการวิจัยของประเทศนิวซีแลนด์ปรากฏว่า ประเทศไทยมีปัจจัยทางวัฒนธรรมในด้าน Power Distance สูงกว่านิวซีแลนด์มากซึ่งแสดงถึงการมีอำนาจไม่เท่าเทียมกันของบุคคล ส่วนในด้าน Uncertainty Avoidance และ Masculinity ทั้งสองประเทศมีค่าสูงและใกล้เคียงกัน ซึ่งแสดงถึงความชอบในการทำงานที่มีแบบแผนชัดเจน และให้ความสำคัญกับงานมาก ส่วนปัจจัย Individualism ทั้งประเทศไทย และนิวซีแลนด์มีค่าต่ำโดยเฉพาะนิวซีแลนด์มีค่าต่ำมาก ซึ่งแสดงถึงความชอบทำงานเป็นกลุ่ม ส่วนในปัจจัยสุดท้ายคือ Confucian Dynamics ประเทศไทยมีค่าสูงกว่านิวซีแลนด์เล็กน้อย แสดงถึงการคำนึงถึงผลได้ผลเสียในอนาคตมากกว่า