การศึกษาการอบรมเลี้ยงดูเด็กของผู้ปกครองของเด็กปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา จังหวัดศรีสะเกษ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรู้ความเข้าใจ การปฏิบัติ ตลอดจนปัญหาและความต้องการของผู้ปกครองในการอบรมเลี้ยงดูเด็กปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ในจังหวัดศรีสะเกษ ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ปกครองส่วนใหญ่มีความรู้ความเข้าใจพื้นฐานเกี่ยวกับภาวะความบกพร่องทางสถิติปัญญาน้อยมาก 2) เด็กปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาในจังหวัดศรีสะเกษ ส่วนใหญ่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับฝึกได้ (TMR) และระดับรุนแรงขึ้นไป สาเหตุของความบกพร่องเกิดจากการขาดความรู้เกี่ยวกับการปฏิบัติที่ถูกต้องระหว่างตั้งครรภ์ และการเลี้ยงดูเด็กในวัยทารกและวัยเตาะแตะ 3) แม่เป็นบุคคลหลักในการอบรมเลี้ยงดูเด็กปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา โดยแม่ทิ้งการช่วยพ่อทำนาเพื่อมาดูแลลูกที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ครอบครัวที่มีลูกคนอื่นที่โตกว่าเป็นพี่สาวต้องช่วยเลี้ยงน้อง ขณะที่พี่ชายไม่ต้องช่วย 4) เด็กปฐมวัยที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาได้รับการอบรมเลี้ยงดูในทำนองเดียวกับเด็กปฐมวัยในชนบทอีสานทั่วไป กล่าวคือ แม่ทำกิจวัตรประจำวันให้เด็กแทบทั้งหมด โดยไม่ฝึกให้เด็กทำเอง เพื่อความสะดวกรวดเร็ว เพราะมีภาระต้องทำมาก 5) ผู้ปกครองส่วนใหญ่เคยพาเด็กไปรับการกระตุ้นพัฒนาการ แต่ปัจจุบันไม่ได้พาไปแล้วเพราะค่าใช้จ่ายสูงและไม่เห็นผล ผู้ปกครองบางคนใช้วิธีการรักษาตามความเชื่อทางไสยศาสตร์ และความเชื่อดั้งเดิมร่วมกับการรักษาตามหลักการแพทย์ 6) ปัญหาสำคัญที่ผู้ปกครองระบุคือ ต้องทำงานหนักมากขึ้น มีค่าใช้จ่ายสูงขึ้น นักวิชาชีพทางการแพทย์ไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญ และพูดเข้าใจยาก และผู้ปกครองบางคนขาดโอกาสในการเข้าร่วมกิจกรรมทางสังคมต่างๆ ในชุมชน 7) สิ่งที่ผู้ปกครองต้องการคือ ความรู้ที่จะพัฒนาลูกให้ช่วยเหลือตัวเองได้ พูดได้และเดินได้ ความช่วยเหลือด้านปัจจัย 4 และด้านการเรียนของลูก และความช่วยเหลือด้านการเรียนของลูก บางคนต้องการให้มีโรงเรียนพิเศษใกล้บ้านเพื่อไม่ให้ลูกต้องไปเรียนไกลๆ