วัฒนธรรมการสร้างและคุณภาพเสียงของเครื่องดนตรีไทย ภาคเหนือ : ซึงกลางและกลองปูเจ่ : รายงานผลการวิจัย

ปกรณ์ รอดช้างเผื่อน

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/14030

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.author	ปกรณ์ รอดช้างเผื่อน	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะศิลปกรรมศาสตร์	-
dc.coverage.spatial	ไทย (ภาคเหนือ)	-
dc.date.accessioned	2010-12-08T09:28:00Z	-
dc.date.available	2010-12-08T09:28:00Z	-
dc.date.issued	2553	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/14030	-
dc.description.abstract	การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงวัฒนธรรมการสร้างและคุณภาพของเครื่องดนตรีไทย ภาคเหนือประเภทเครื่องดีด (ซึงกลาง) และกลองปูเจ่ โดยมีพื้นที่ศึกษาในจังหวัดเชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน ลำพูน ลำปาง และน่าน ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการวิจัย พบว่า วิธีสร้างซึงกลาง ส่วนใหญ่มักใช้วัสดุและอุปกรณ์ที่หาได้ในท้องถิ่น ส่วนโรงงานที่มีขนาดใหญ่ก็ใช้ เครื่องมือที่ทันสมัย โดยให้เหตุผลว่า ประหยัดเวลา งานรวดเร็ว และเพิ่มปริมาณได้มาก ทว่าในบรรดาช่างสร้างซึงกลาง ทั้ง ๑๓ ท่าน มีกรรมวิธีการผลิตที่ค่อนข้างแตกต่างออกไป โดยเฉพาะรูปแบบและขนาด ส่วนขั้นตอนการตกแต่งเสียงนั้น มีลักษณะใกล้เคียงกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ และความเชี่ยวชาญในการเทียบเสียง จากการศึกษาวิธีการสร้างกลองปูเจ่ พบว่า ช่างผู้สร้างกลองปูเจ่ทั้ง ๔ ท่าน ส่วนใหญ่มักใช้วัสดุและอุปกรณ์ที่หาได้ในท้องถิ่น ส่วนน้อยใช้เครื่องมือที่ทันสมัย อาจมีบ้างในบางโรงงานใช้เครื่องมือในลักษณะผสมผสานระหว่างเครื่องมือที่หาได้ในท้องถิ่น และเครื่องมือที่ทันสมัย มักทำหุ่นกลองจากไม้และหนังหุ้มด้วยหนังวัว มีกรรมวิธีเป็นแบบภูมิปัญญาชาวบ้าน โดยมีลักษณะรูปแบบและขนาดใกล้เคียงกัน	en
dc.description.abstractalternative	This research aims at the studies of making the Seung-Klang, a plucked instrument in northern Thailand, and Klong Puu-jae, a northern Thai drum. The research is conducted in Chiang Mai, Mae Hongson, Lampoon, Lampang and Naan. The Studies have found that, in the making process, local materials and local equipments are used whereas in the industrial production the more-advanced equipments are used. The use of more-advanced equipments results in the productivity which allows shorter production period and more amount of the product. Each of the 13 artists making the Sueng-Klang has different producing method causing the differences in forms and sizes, but in the audiology the artists apply the similar methods depending on one’s experience and expertise. For the Klong Puu-jae, the studies have found that the 4 artists mostly apply local materials and equipments; only in a few parts of the method they use more-advanced equipments. Some factories apply both local and more-advanced equipments. The drum body is made of wood with cow skin membranes in the similar forms and sizes according to the local wisdom.	en
dc.description.sponsorship	กองทุนรัชดาภิเษกสมโภช	en
dc.format.extent	21370223 bytes	-
dc.format.mimetype	application/pdf	-
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.subject	ซึง	en
dc.subject	กลองปูเจ่	en
dc.subject	เสียงดนตรี	en
dc.subject	เครื่องดนตรี -- ไทย (ภาคเหนือ)	en
dc.title	วัฒนธรรมการสร้างและคุณภาพเสียงของเครื่องดนตรีไทย ภาคเหนือ : ซึงกลางและกลองปูเจ่ : รายงานผลการวิจัย	en
dc.title.alternative	Construction methods and sound quality of Thai plucked instruments and drums within the Northern Region of Thailand	en
dc.type	Technical Report	es
dc.email.author	pakorn.jk@hotmail.com	-
Appears in Collections:	Fine Arts - Research Reports

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
pakorn.pdf		20.87 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record