ผลของการใช้เทคนิคการสอนเชิงพฤติกรรมที่มีต่อนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสถิปัญญาในการปฏิบัติตนต่อตนเองและผู้อื่น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้เทคนิคการสอนเชิง พฤติกรรมที่มีต่อนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาในการปฏิบัติตนต่อตน เองและผู้อื่น 4 ด้าน ได้แก่ ด้านการพูด การแต่งกาย การเข้าห้องน้ำ และการเล่น กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ระดับเชาวน์ปัญญา 35 - 49 จากโรงเรียนราชานุกูล จำนวน 4 คน เป็นนักเรียนชาย 2 คนและนักเรียน หญิง 2 คน ซึ่งใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1.แผนการจัด การเรียนรู้โดยใช้เทคนิคการสอนเชิงพฤติกรรมได้แก่ การสร้างแรงจูงใจและการให้รางวัล การกระตุ้น เตือนด้วยวาจา การเลียนแบบ และการปฏิบัติในสถานการณ์ทั่วไป 2.แบบสังเกตพฤติกรรม และ 3.แบบ สัมภาษณ์พฤติกรรม ผู้วิจัยวิเคราะห์ข้อมูลจากแบบสังเกตพฤติกรรมโดยการหาค่าเฉลี่ย และร้อยละ ส่วนข้อมูลที่ได้จากการสัมภาษณ์ใช้การวิเคราะห์ ตีความ และประมวลข้อมูลเป็นความเรียง ผลการวิจัยพบว่า 1. นักเรียนที่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมด้านการพูด มี 3 คน ได้แก่ เด็กชายวันเทพ เด็กชาย วิรัน และเด็กหญิงสายน้ำ 2. นักเรียนที่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมด้านการแต่งกาย (ยกเว้นเรื่องการเลือกชุดเครื่อง แต่งกาย) มี 1 คน คือ เด็กชายวิรัน 3. นักเรียนที่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมด้านการแต่งกาย (เฉพาะเรื่องการเลือกชุดเครื่อง แต่งกาย) มี 2 คน ได้แก่ เด็กชายวันเทพ และเด็กชายวิรัน 4. นักเรียนที่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมด้านการเข้าห้องน้ำ มี 2 คน ได้แก่ เด็กชายวันเทพ และเด็กชายวิรัน 5. นักเรียนที่เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมด้านการเล่น มี 1 คน คือ เด็กชายวิรัน โดยสรุป นักเรียนทุกคนมีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในด้านการพูด การแต่งกาย การเข้า ห้องน้ำ และการเล่นดีขึ้น ยกเว้นเด็กหญิงแอนนาที่มีพฤติกรรมที่ดีมากอยู่แล้วในทุกด้าน