ผลของการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้ต่อความสามารถในการดูแลตนเองของเด็กปัญญาอ่อนและความพึงพอใจของผู้ดูแล

Abstract

การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการดูแลตนเองของเด็กปัญญาอ่อนและความพึงพอใจของผู้ดูแล ก่อนและหลังได้รับการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้ และเปรียบเทียบความสามารถในการดูแลตนเองของเด็กปัญญาอ่อนและความพึงพอใจของผู้ดูแลระหว่างกลุ่มที่ได้รับการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้กับกลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ กลุ่มตัวอย่างคือเด็กปัญญาอ่อน จำนวน 40 คน และผู้ดูแลเด็กปัญญาอ่อน จำนวน 40 ซึ่งจัดแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยการจับคู่ตามอายุระดับสติปัญญา และการวินิจฉัยโรค ได้เด็กปัญญาอ่อนและผู้ดูแลกลุ่มละ 20 คน กลุ่มทดลองได้รับการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้ ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการดูแลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แผนปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้ แบบประเมินความสามารถในการดูแลตนเองของเด็กปัญญาอ่อน และแบบวัดความพึงพอใจของผู้ดูแลต่อการพยาบาล ซึ่งตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 7 ท่าน ค่าความเที่ยงของแบบประเมินความสามารถในการดูแลตนเองของเด็กปัญญาอ่อนเท่ากับ .89 และแบบวัดความพึงพอใจของผู้ดูแลต่อการพยาบาลเท่ากับ .97 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ t-test ผลการวิจัยที่สำคัญ สรุปได้ดังนี้ 1. ความสามารถในการดูแลตนเองของเด็กปัญญาอ่อนและความพึงพอใจของผู้ดูแลหลังได้รับการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไขัสูงกว่าก่อนได้รับการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ความสามารถในการดูแลตนเองของเด็กปัญญาอ่อนกลุ่มที่ได้รับการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้สูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ความพึงพอใจของผู้ดูแลกลุ่มที่ได้รับการปฏิบัติการพยาบาลในระบบพยาบาลเจ้าของไข้ไม่แตกต่างจากกลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05