แรงเสียดทานสถิตระหว่างลวดและแบร็กเกตเหล็กกล้าไร้สนิมเมื่อมัดด้วยอีลาสโตเมอริกลิเกเจอร์ผลิตจากยางธรรมชาติอีพอกไซด์

Abstract

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาเปรียบเทียบแรงเสียดทานสถิตระหว่างลวดและแบร็กเกตเหล็ก กล้าไร้สนิมเมื่อมัดลวดด้วยอีลาสโตเมอริกลิเกเจอร์ผลิตจากยางธรรมชาติอีพอกไซด์ 4 สูตรที่มีรูปร่างหน้าตัดแตกต่างกัน3แบบ วัสดุและวิธีการ นำลวดเหล็กกล้าไร้สนิมที่มีหน้าตัดขนาด 0.016 x 0.022 นิ้ว2 มาเคลื่อนผ่านร่องของแบร็กเกตเหล็กกล้าไร้สนิมชนิดเอดจ์ไวส์มาตรฐานสำหรับฟันกรามน้อยซี่ที่หนึ่งที่มีร่องขนาด 0.018 x 0.025 นิ้ว2 โดยมัดลวดด้วยอีลาสโตเมอริกลิเกเจอร์ผลิตจากยางธรรมชาติอีพอกไซด์ 4 สูตร ได้แก่ สูตรที่ไม่มีซิลิกา มีซิลิกา 30 phr มีซิลิกา 45 phr และมีซิลิกา 55 phr โดยแต่ละสูตรมีรูปร่างหน้าตัดของวงยางแบ่งเป็น 3 แบบ ได้แก่ หน้าตัดวงกลม วงรี และสี่เหลี่ยม ทั้งหมด 360 ตัวอย่างมาทดสอบหาขนาดแรงเสียดทานสถิตโดยใช้เครื่องชิมัดสึยูนิเวอร์แซลเทสติงมาชีน ทำการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทิศทางเดียวของค่าเฉลี่ยและเปรียบเทียบแบบพหุคูณของค่าเฉลี่ยแรงเสียดทานสถิตด้วยการวิเคราะห์แทมเฮนที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05 ผลการศึกษา เมื่อมัดลวดด้วยอีลาสโตเมอริกลิเกเจอร์ผลิตจากยางธรรมชาติอีพอกไซด์สูตรที่ไม่มีซิลิกาให้ค่าเฉลี่ยแรงเสียดทานสถิตน้อยที่สุด รองลงมาเป็นสูตรที่มีซิลิกา 30 phr 45 phr และ55 phr ตามลำดับ และสำหรับรูปร่างหน้าตัดของยาง พบว่ายางที่มีรูปร่างหน้าตัดวงกลมให้ค่าเฉลี่ยแรงเสียดทานสถิตน้อยที่สุด รองลงมาเป็นวงรี และสี่เหลี่ยมตามลำดับโดยทุกกลุ่มมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ยกเว้นระหว่างกลุ่มที่มีรูปร่างหน้าตัดวงกลม และวงรี