การพัฒนาระบบจัดการความรู้ส่วนบุคคลที่ใช้สัญญาการเรียนรู้และเพื่อนช่วยเพื่อนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการทำงานวิชาการของนิสิตระดับบัณฑิตศึกษา

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาระบบจัดการความรู้ส่วนบุคคลที่ใช้สัญญาการเรียนรู้และเพื่อนช่วยเพื่อนเพื่อส่งเสริมความสามารถในการทำงานวิชาการของนิสิตระดับบัณฑิตศึกษา เป็นการวิจัยและพัฒนาโดยมีขั้นตอนการดำเนินการวิจัย 4 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่ 1 ศึกษา วิเคราะห์ และสังเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานที่เกี่ยวข้อง และสัมภาษณ์ความคิดเห็นเชิงลึกของผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับองค์ประกอบ และขั้นตอนของกระบวนการจัดการความรู้ สัญญาการเรียนรู้ และการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อน ขั้นตอนที่ 2 สร้างต้นแบบระบบ ขั้นตอนที่ 3 ศึกษาผลการใช้งานระบบเป็นเวลา 6 สัปดาห์ และขั้นตอนที่ 4 นำเสนอระบบจัดการความรู้ส่วนบุคคลที่พัฒนาขึ้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ระบบจัดการไฟล์เอกสาร ระบบการเผยแพร่เอกสารแบบบล็อก แบบวัดผลงานวิชาการแบบรูบริค แบบบันทึกการทบทวนหลังการปฏิบัติกิจกรรม และแบบบันทึกการสัมภาษณ์ความคิดเห็น กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยที่เป็นเพื่อนร่วมเรียนรู้ ได้แก่ นิสิตระดับบัณฑิตศึกษา สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จํานวน 9 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและ Wilcoxon Matching Pairs Signed-Ranks Test ผลการวิจัยพบว่า 1. องค์ประกอบของกระบวนการที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ คือ 1) บุคคลในระบบ ได้แก่ นิสิตระดับบัญฑิตศึกษา ผู้สอน และนิสิตรุ่นพี่ 2) สัญญาการเรียนรู้ และ 3) เทคโนโลยีเพื่อการจัดการความรู้ส่วนบุคคล 2. ขั้นตอนของระบบการที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย 4 ขั้น คือ 1) ขั้นเตรียมความพร้อม 2) ขั้นดำเนินการ 3) ขั้นนำเสนอ และ 4) ขั้นตรวจสอบ 3. กลุ่มตัวอย่างมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการสร้างความรู้หลังการทดลอง สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และผลการวิเคราะห์คะแนนการประเมินผลงานของกลุ่มตัวอย่าง พบว่า คะแนนเฉลี่ยรวมของผลงานวิชาการที่กลุ่มตัวอย่างพัฒนาขึ้น อยู่ในระดับดี