ผลของโปรแกรมการฝึกทักษะที่มุ่งสร้างความสุขต่อภาวะสิ้นยินดีในผู้ป่วยจิตเภทที่มีอาการทางลบ

Abstract

การวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลองเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการฝึกทักษะที่มุ่งสร้างความสุขต่อภาวะสิ้นยินดีของผู้ป่วยจิตเภทที่มีอาการทางลบ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยอายุ 20-59 ปี ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภท ซึ่งมีอาการทางลบและเข้ารับการรักษาแบบผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลระดับตติยภูมิ จำนวน 40 คน ได้รับการจับคู่ให้มีเพศและระดับอาการทางลบเหมือนกัน และแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการฝึกทักษะที่มุ่งสร้างความสุข กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือวิจัยคือ โปรแกรมการฝึกทักษะที่มุ่งสร้างความสุข แบบประเมินอาการทางลบ แบบประเมินภาวะสิ้นยินดี และแบบวัดการมุ่งสร้างความสุข เครื่องมือวิจัยทั้งหมดผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ แบบวัดการมุ่งสร้างความสุข แบบประเมินอาการทางลบ และแบบประเมินภาวะสิ้นยินดี มีค่าความเที่ยง เท่ากับ .91, .84 และ .70 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติทดสอบทีและทีคู่ ผลการวิจัยพบดังนี้ 1. ค่าคะแนนเฉลี่ยภาวะสิ้นยินดีของผู้ป่วยจิตเภทที่มีอาการทางลบ หลังได้รับโปรแกรมการฝึกทักษะที่มุ่งสร้างความสุข ต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการฝึกทักษะที่มุ่งสร้างความสุข อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 2. ค่าคะแนนเฉลี่ยภาวะสิ้นยินดีของผู้ป่วยจิตเภทที่มีอาการทางลบ กลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการฝึกทักษะที่มุ่งสร้างความสุข ต่ำกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่ากิจกรรมการพยาบาลโดยฝึกการสร้างอารมณ์ทางบวกและการฝึกการมุ่งสร้างความสุขสามารถลดภาวะสิ้นยินดีในผู้ป่วยจิตเภทที่มีอาการทางลบได้