ผลของการสอนโดยใช้โปรแกรมการเรียนรู้แบบกรณีศึกษาต่อพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กของนักศึกษาพยาบาล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพี่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กของนักศึกษาพยาบาลกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยใช้โปรแกรมการเรียนรู้แบบกรณีศึกษากับกลุ่มที่ได้รับการสอนตามปกติแบบการทดลองคือแบบสองกลุ่มวัดครั้งเดียว กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สระบุรี จำนวน 38 คน สุ่มเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองโดยการจับคู่คะแนนมาตรฐานทีของวิชาการพยาบาลเด็กที่มีคะแนนใกล้เคียงกัน กลุ่มละ 19 คน เครื่องมือที่ใช้ในการทดลองประกอบด้วย แผนของกระบวนการจัดการเรียนการสอนตามแนวคิดของแบนดูรา โดยใช้กรณีศึกษา 3 แบบ ได้แก่ กรณีศึกษาแบบการเขียน กรณีศึกษาแบบการแสดงบทบาทสมมุติ และกรณีศึกษาแบบการมอบหมายงาน เก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้ชุดประเมินพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กของนักศึกษาพยาบาล ประกอบด้วย แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .90 ทั้ง 2 ชุด ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ วิเคราะห์ข้อมูล โดยใช้สถิติค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบที ผลการวิจัย สรุปได้ดังนี้ 1.คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กโดยรวมของนักศึกษาพยาบาลกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2.คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูดแลผู้ป่วยเด็กด้านความเห็นอกเห็นใจของนักศึกษาพยาบาลกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3.คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กด้านสมรรถนะในการดูแลของนักศึกษาพยาบาลกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4.คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กด้านความเชื่อมั่นไว้ใจของนักศึกษาพยาบาลกลุ่มทดลองสูงกว่าควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 5.คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยเด็กด้านความสำนึกถูกต้องทางศีลธรรมและจริยธรรมของนักศึกษาพยาบาลกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05