Abstract:
ศึกษาถึงอำนาจหน้าที่และวิธีพิจารณาเรื่องร้องเรียน ของผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา ตามที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 รวมทั้งศึกษาถึงปัญหาที่เกิดจากการพิจารณาเรื่องร้องเรียน ของผู้ตรวจการ แผ่นดินของรัฐสภา ทั้งนี้เพื่อหาแนวทางในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว อันจะส่งผลให้สถาบัน ผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภาสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น ซึ่งจากการศึกษาพบว่า 1. ประชาชนส่วนใหญ่ยังไม่รู้จักองค์กรผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา ทำให้ประชาชนส่วนใหญ่ยังไม่สามารถเข้าถึงองค์กรผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา เพื่อให้ใช้อำนาจตรวจสอบฝ่ายปกครองให้สมดังเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญได้เท่าที่ควร 2. ความขัดแย้งในอำนาจหน้าที่ระหว่างองค์กรอิสระด้วยกัน ได้แก่ ปัญหาการใช้อำนาจเสนอเรื่องพร้อมความเห็นต่อศาลรัฐธรรมนูญหรือศาลปกครอง ตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 198 และผลของคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่ 24/2543 ส่งผลให้ผลให้องค์กรอิสระที่จัดตั้งขึ้นตามรัฐธรรมนูญ ไม่อยู่ภายใต้เขตอำนาจของศาลปกครอง และสถานะของผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 มาตรา 43 ที่กำหนดให้ ผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภามีสิทธิและหน้าที่เสมือนหนึ่งเป็นผู้มีสิทธิฟ้องคดี 3. การบริหารงานของสำนักงานผู้ตรวจการแผ่นดินของรัฐสภา ในข้อจำกัดทางด้านบุคลากร โดยพิจารณาจากสถิติเรื่องร้องเรียนที่ไม่สมดุลกับจำนวนเจ้าหน้าที่สอบสวน ซึ่งอาจจะนำไปสู่ปัญหาความล่าช้าในการสอบสวนหาข้อเท็จจริงตามคำร้องเรียน ประกอบกับข้อจำกัดในการปฏิบัติงานด้านวิชาการ ที่ยังไม่มีการศึกษาวิจัยเพื่อเสนอแนะให้มีการปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมาย กฎ ระเบียบ ข้อบังคับ หรือมติคณะรัฐมนตรี
