Abstract:
การศึกษาวิจัยของวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาถึงมาตรการทางกฎหมายที่ใช้บังคับต่อสถาบันการเงิน โดยตั้งสมมุติฐานว่า กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินได้กำหนดมาตรการต่างๆ เพื่อให้สถาบันการเงินมีหน้าที่รายงานธุรกรรมการเงิน เพื่อให้ปรากฏร่องรอยทางการเงินหรือร่องรอยทางเอกสารขึ้น แต่ถ้าสถาบันการเงินเป็นผู้ฟอกเงินเสียเองโดยไม่ปฏิบัติตามหน้าที่ที่ต้องรายงานหรือทำบันทึกให้ปรากฎร่องรอยทางเอกสารขึ้น มาตรการเหล่านี้จึงไม่อาจป้องกันฟอกเงินได้ ดังเช่นกรณีที่เกิดขึ้นกับ Bank of Credit and Commerce International ดังนั้นจึงควรศึกษามาตรการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินของประเทศไทย หากเกิดกรณีดังกล่าวจะมีมาตรการป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินที่เพียงพอหรือไม่ และจำเป็นต้องอาศัยมาตรการอื่นใดเพื่อเสริมให้สามารถป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินให้มีขอบเขตที่กว้างมากขึ้น ผลการวิจัยโดยการพิสูจน์สมมุติฐานดังกล่าว เริ่มจากการอธิบายความเป็นมาของปัญหา สภาพและความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการฟอกเงิน พร้อมกับยกตัวอย่างการฟอกเงินที่เกิดขึ้นจากกรณี Bank of Credit and Commerce International ซึ่งสรุปผลของปัญหา หากกรณีดังกล่าวเกิดขึ้นในประเทศไทยเพียงมาตรการต่างพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 มิอาจป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินได้ จึงต้องอาศัยมาตรการควบคุมสถาบันการเงินจากหน่วยงานอื่นๆ การประสานงานระหว่างหน่วยงาน รวมถึงความร่วมมือระหว่างประเทศ จึงสามารถป้องกันอาชญากรรมประเภทนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
