Abstract:
พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 เป็นกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงาน ที่กำหนดการคุ้มครองแรงงานด้านสวัสดิการแรงงานที่สำคัญคือ การสร้างกระบวนการปรึกษาหารือร่วมเกี่ยวกับสวัสดิการแรงงานให้เกิดขึ้น ทั้งในระดับไตรภาคีและระดับทวิภาคี ที่มีลักษณะการดำเนินงานแบบคณะกรรมการคือ คณะกรรมการสวัสดิการแรงงาน และคณะกรรมการสวัสดิการในสถานประกอบกิจการ ตามลำดับ ทั้งนี้ ในส่วนของคณะกรรมการสวัสดิการแรงงาน ซึ่งมีลักษณะเป็นองค์กรไตรภาคีนั้นยังมีอำนาจหน้าที่ที่สำคัญสองประการคือ การเป็นที่ปรึกษาเพื่อกำหนดนโยบายระดับชาติเกี่ยวกับสวัสดิการแรงงาน และการวินิจฉัยข้อพิพาทด้านแรงงานกรณีค่าชดเชยพิเศษตามมาตรา 120 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 สำหรับคณะกรรมการสวัสดิการในสถานประกอบกิจการ ซึ่งมีลักษณะเป็นองค์กรทวิภาคีนั้นยังมีอำนาจหน้าที่ที่สำคัญคือ การเข้าไปมีส่วนร่วมในการจัดการกับนายจ้างเกี่ยวกับการจัดสวัสดิการในสถานประกอบกิจการ และจากการศึกษาพบว่าบทบัญญัติดังกล่าวมีประโยชน์ต่อ การพัฒนาระบบการจัดสวัสดิการแรงงานของประเทศไทย แต่มีความจำเป็นต้องแก้ไขปรับปรุงพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 ในส่วนของการกำหนดให้มีหน่วยงานธุรการของคณะกรรมการสวัสดิการแรงงานอย่างเป็นรูปธรรมขึ้น วิธีพิจารณาทางปกครองเกี่ยวกับการวินิจฉัยข้อพิพาทด้านแรงงาน และการสร้างเครื่องมือและมาตรการทางกฎหมายช่วยสนับสนุนกระบวนการปรึกษาหารือร่วม และการเข้าไปมีส่วนร่วมในการจัดการกับนายจ้างให้ดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพ รวมถึงการแก้ไขปรับปรุงหลักเกณฑ์และวิธีการเลือกตั้ง คณะกรรมการสวัสดิการในสถานประกอบกิจการ ให้มีความยืดหยุ่นมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม การให้ความรู้ความเข้าใจและทัศนคติที่ดีแก่นายจ้างและลูกจ้างก็เป็นสิ่งสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้ด้านสวัสดิการแรงงาน
