Abstract:
การศึกษาวิทยานิพนธ์นี้ มุ่งศึกษาการเปลี่ยนแปลงการทับถมตะกอนหลังเขื่อนกันคลื่นตามเวลา โดยศึกษาจากแบบจำลองชลศาสตร์ ณ ห้องปฏิบัติการแบบจำลองชลศาสตร์และชายฝั่งทะเล ภาควิชาวิศวกรรมแหล่งน้ำ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยศึกษากรณีเขื่อนกันคลื่นเดี่ยวที่มีคลื่นทิศทางตั้งฉากเข้าปะทะแนวชายฝั่ง และศึกษาอิทธิพลของขนาดคลื่น ความยาวและระยะห่างฝั่งของเขื่อนกันคลื่นที่มีต่อการทับถมตะกอนหลังเขื่อนกันคลื่น แบบจำลองชลศาสตร์ที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วย แบบจำลองแอ่งคลื่น แบบจำลองเขื่อนกันคลื่น เครื่องกำเนิดคลื่น เครื่องวัดความสูงคลื่น และเครื่องวัดความลึกท้องน้ำ โดยจำลองชายฝั่งด้วยทราบขนาดเฉลี่ย 0.25 มม. ความลาดชันชายฝั่งเท่ากับ 1:34 และสร้างคลื่นเข้าปะทะชายฝั่งโดยสร้างคลื่นที่ผันแปรความสูง และคาบเวลาของคลื่นให้มีความชันคลื่นอยู่ในช่วง 0.007 ถึง 0.036 และกำหนดการติดตั้งเขื่อนกันคลื่นยาว 1.0 1.5 และ 2.0 ม. ที่ระยะห่างฝั่ง 0.5 1.0 และ 1.5 ม. ผลการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงชายฝั่งจากกรณีทดลอง 27 กรณี ในช่วงเวลาทดลอง 13 เดือน สรุปได้ว่าการเปลี่ยนแปลงพื้นที่/ปริมาตรตะกอนทับถมหลังเขื่อนกันคลื่น ขึ้นกับพารามิเตอร์ 2 ตัว คือ พารามิเตอร์พื้นที่/ปริมาตร ณ สมดุล ซึ่งเป็นฟังก์ชันของระยะห่างฝั่งของเขื่อนกันคลื่นและลักษณะคลื่นน้ำลึก และพารามิเตอร์อัตราเร่งเข้าสู่สมดุล ซึ่งเป็นฟังก์ชันของความชันคลื่นน้ำลึก นอกจากนี้ในส่วนของการศึกษาชายฝั่งสมดุล ได้เสนอเกณฑ์จำแนกชนิดรูปร่างชายฝั่งสมดุลหลังเขื่อนกันคลื่น โดยใช้อัตราส่วนระยะห่างฝั่งต่อความยาวเขื่อนกันคลื่น นอกจากนี้ได้เสนอความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรรูปร่างชายฝั่งกับตัวแปรคลื่น และตัวแปรกำหนดแบบจำลอง ซึ่งตัวแปรรูปร่างชายฝั่งที่ศึกษา ได้แก่ ระยะยื่นของแหลมทราย ระยะเว้าชายฝั่ง ระยะห่างปลายแหลมทรายถึงเขื่อนกันคลื่น และความกว้างฐานของแหลมทราย แล้วนำผลการศึกษาทั้งหมด สรุปเป็นแนวทางการออกแบบเขื่อนกันคลื่นสหรับงานป้องกันชายฝั่ง
