Abstract:
ประเทศไทยได้ประกาศเจตนารมณ์สำคัญในการแก้ไขปัญหาการฟอกเงิน ซึ่งถือเป็นปัญหาใหญ่ของสังคม โดยการบัญญัติพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 (ค.ศ. 1999) เพื่อต่อสู้กับอาชญากรรมการฟอกเงินอย่างจริงจัง โดยกฎหมายใหม่นี้ บัญญัติให้การฟอกเงินเป็นความผิดอาญา และให้มีมาตรการริบทรัพย์ทางแพ่ง เพื่อดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิด ซึ่งความผิดมูลฐานที่ทำให้เกิดรายได้นำไปสู่การฟอกเงิน ในกฎหมายได้กำหนดไว้ 7 ฐานความผิด โดยมีสำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน (ปปง.) เป็นผู้กำกับดูแลให้มีการปฏิบัติตามกฎหมายฉบับนี้ วิทยานิพนธ์เรื่องนี้จึงมีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษารายละเอียด จากบทบัญญัติของพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 ให้ทราบถึงหลักการสำคัญของขั้นตอนการปฏิบัติ ในกระบวนการบังคับใช้กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน อันนำไปสู่แนวทางการประสานงานของหน่วยงานต่างๆ ในการใช้มาตรการทางอาญา และมาตรการริบทรัพย์ทางแพ่ง ผู้วิจัยได้เสนอข้อคิดเห็น ข้อเสนอแนะ และผลที่ได้จากการศึกษา เพื่อนำไปเป็นข้อพิจารณาหรือแนวทาง ในกาารกำหนดหลักเกณฑ์การปฏิบัติที่เหมาะสม ในกระบวนการบังคับใช้กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน ของประเทศไทยให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นต่อไป