Gastroprotective effect of turmeric oil

Abstract

ศึกษาฤทธิ์ในการป้องกันการเกิดแผลในกระเพาะ อาหาร และคุณสมบัติการเป็นสาร antioxidant ของน้ำมันขมิ้นชัน โดยการทดสอบประสิทธิภาพของน้ำมันขมิ้นชันในหนูขาว โดยการป้อนทางปาก ขนาด 0.075,0.15,0.3 กรัม/น้ำหนัก 1 กิโลกรัม เป็นเวลา 30 นาที ก่อนการให้สารเคมีที่ซักนำให้เกิดแผลในกระเพาะอาหาร ได้แก่ 0.6 N HCI, indomethacin 50 mg/Kg และทำการตรวจสอบผลการป้องกันการเกิดแผล จากการตรวจสอบ Ulcer index พบว่ามีผลในการป้องกัน จึงเก็บตัวอย่าง เพื่อทดสอบหากลไกที่เกี่ยวข้อง เช่น ทดสอบความเป็นกรด, การทำงานของแปปซิน, ตรวจสอบ mucus และในทางด้าน antioxidant นั้นทดสอบโดยวิธี TLC และ spectrophotometric assay ตลอดถึงตรวจสอบ lipid peroxidation และ superoxide dismutase ผลการทดลองพบว่า น้ำมันขมิ้นชันสามารถป้องกันการเกิดแผลได้โดยที่ปริมาณ 0.3 กรัม/กิโลกรัมให้ผลดี ในการป้องกันการเกิดแผลในกระเพาะอาหารที่เหนี่ยวนำด้วยกรดเกลือ และ อินโดเมทาซิน ได้ถึง 97.4 และ 100 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ใกล้เคียงกับยามาตรฐาน atropinesulfate 1.25 mg/kg และ misoprostol 100 microgram/kg โดยความเป็นกรดในน้ำย่อยลดลง เมื่อป้อนน้ำมันขมิ้นชัน ขนาด 0.075,0.15 และ 0.3 กรัม/กิโลกรัมน้ำหนักตัว วัดค่าความเป็นกรด-ด่าง ได้ค่า pH 2.7+-0.48, 3.0+-0.00 และ 3.5+-0.52 ทำให้การงานของเปปซินลดลง 4.8+-25.21, 12.7+-27.82 และ 62.6+-12.94 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ พบว่า gastric wall mucus content เพิ่มขึ้น 23.3+-2.61 และ 59+-6.95 เปอร์เซ็นต์ใกล้เคียงกับยามาตรฐาน การศึกษาคุณสมบัติการเป็นสาร antioxidant ทั้งวิธี TLC และ spectrophotometric assay พบว่ามีค่าต่ำ เพียง 36.7% ที่ 1000 ppm เมื่อเทียบกับสารมาตรฐาน BHA และ Gallic acid ซึ่งมีค่าเท่ากับ 94.8% และ 95.1% ตามลำดับ การทดลองในหนูขาวพบว่า น้ำมันขมิ้นชันสามารถยับยั้งการเกิด lipid peroxidation จากการชักนำให้เกิดแผลโดยกรดไฮโดรคลอริก พบว่าปริมาณ MDA ในซีรัม มีค่าเท่ากับ 8.69+-0.28, 7.65+-0.76 และ 6.69+-0.32 นาโนโมลต่อมิลลิกรัมโปรตีน ซึ่งลดลงเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมที่เป็นแผล ซึ่งมีปริมาณ MDA เท่ากับ 10.97+-2.01 นาโนโมลต่อมิลลิกรัมโปรตีน และในเนื้อเยื่อ ปริมาณ MDA มีค่าเท่ากับ 10.20+-0.65. 9.59+-1.69 และ 8.10+-0.92 นาโนโมลต่อมิลลิกรัมโปรตีน ซึ่งลดลงเมื่อเทียบเท่ากับกลุ่มควบคุมที่เป็นแผล ซึ่งมีปริมาณ MDA เท่ากับ 13.39+-1.38 นาโนโมลต่อมิลลิกรัมโปรตีนและนอกจากนี้พบว่ามีปริมาณ superoxide dismutase (SOD) ในซีรัม เพิ่มขึ้นเป็น 12.98+-0.86. 15.13+-0.115 และ 16.84+-1.53 ยูนิตต่อมิลลิกรัมโปรตีน เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมที่เป็นแผล 10.90+-0.70 ยูนิตต่อมิลลิกรัมโปรตีน และในเนื้อเยื่อมีค่าเท่ากับ 22.90+-2.03. 23.13+-0.98 และ 23.9+-1.40 ยูนิตต่อมิลลิกรัมโปรตีน เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมที่เป็นแผล ซึ่งมีค่าเท่ากับ 18.65+-1.86 ยูนิตต่อมิลลิกรัมโปรตีน นอกจากนี้น้ำมันขมิ้นชันสามารถยับยั้งการเกิด lipid peroxidation จากการชักนำให้เกิดแผลโดยใช้อินโดเมทาซิน 50 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม พบว่า ในซีรัมมีปริมาณ MDA เท่ากับ 6.49+-0.52 นาโนโมลต่อมิลลิกรัม ซึ่งลดลงเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมที่ทำให้เกิดแผล ซึ่งมีปริมาณ MDA เท่ากับ 12.14+-0.83 นาโนโมลต่อมิลลิกรัมโปรตีน และมีค่าลดลงใกล้เคียงกับยามาตรฐาน Misoprostol 100 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม และในเนื้อเยื่อมีค่าเท่ากับ 4.56+-0.71 ซึ่งลดลงเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมที่เป็นแผล ซึ่งมีปริมาณ MDA เท่ากับ 9.53+-0.44 นาโนโมล/มิลลิกรัมโปรตีน นอกจากนี้ยังพบว่ามีปริมาณ SOD ในซีรัม ในกลุ่มที่ให้น้ำมันขมิ้นชันในปริมาณ 0.3 กรัมต่อกิโลกรัม เพิ่มขึ้นเป็น 11.05+-0.94 จากกลุ่มควบคุมที่ทำให้เกิดแผล 8.71+-2.48 และในเนื้อเยื่อเพิ่มขึ้น 26.15+-2.84 จากกลุ่มควบคุมที่ทำให้เกิดแผล 9.92+-1.93 ยูนิตต่อมิลลิกรัมโปรตีน